Κύριε διευθυντά
Το συρματόπλεγμα έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο θυμικό μου. Στο κενό του πλέγματος ξεχωρίζω ένα προσωπάκι στους ώμους του συνοδού του. Αγόρι ή κορίτσι, όλα είναι ίδια. Με σκοτεινό βλέμμα, φοβισμένο, απορημένο. Γιατί; Προσπαθώ να απομακρύνω την εικόνα. Αγγελάκια, μορφές παιδιών αναγεννησιακές, με ροζ μαγουλάκια, γλυκές, χαρούμενες, έρχονται στη φαντασία μου. Η εικόνα η ζοφερή με κυνηγάει. Το κλικ της μηχανής είναι πανίσχυρο, τα λέει όλα. Σελίδα 3 της 3ης Μαρτίου. Ευχαριστώ την «Καθημερινή».
Σουζη Φερεντινου-Μπορονκαϋ, Φιλοθέη