Κύριε διευθυντά
Με χαρά οι περισσότεροι ακούσαμε τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών. Μήπως, μήπως όμως, κατά βάθος, μέρος αυτής της ανακούφισης να κρύβει την κρυφή ελπίδα –και κυρίως την ανάγκη– να συμβεί το ίδιο και στον έρημο τον τόπο μας; Η σύγκριση αχανής, εάν εξαιρέσει κανείς το ότι ο Μακρόν και ο δικός μας Τσίπρας είναι συνομήλικοι. Εκεί σταματούν οι συμπτώσεις. Ταλέντο ρήτορα δεν θεωρώ ότι διαθέτει, αλλά εντυπωσιαστήκαμε με τη σίγουρη, νοικοκυρεμένη, καλοζυγισμένη λαλιά αυτού του σοβαρού, σπουδαγμένου Γάλλου, την κάθε αποφυγή λαϊκισμού, τα ξεκάθαρα μηνύματα που ελπίζουμε να εφαρμόσει. Μοιάζει λίγο όταν το δικό μας παιδί έμεινε μετεξεταστέο (και με διαγωγή επίμεπτη) και αναγκαζόμαστε να συγχαρούμε εκείνο που σάρωσε τα βραβεία…
Μαιρη Αγαθοκλη – Βρυξέλλες