Κύριε διευθυντά
Πριν από ένα χρόνο, στις 3-6-2016, η «Κ» εδημοσίευσε επιστολή μου υπό τον τίτλο «Το τυρί και η φάκα». Σε αυτήν έγραφα: «Ενα από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι και η πατρίδα μας. Δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζει η Ελλάς από μια ένωση κρατών η οποία φέρει το ελληνικό όνομα: Ευρώπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς, οι Ελληνες, θα θέτουμε τους όρους υπό τους οποίους θα συμμετέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ούτε μπορούμε να αθετούμε την πραγματοποίηση όσων με την υπογραφή μας δεσμευόμαστε έναντι των δανειστών εταίρων μας. Μετά τη χρεοκοπία μας το 2010, οι δανειστές (εταίροι) μας συνειδητοποιούσαν συνεχώς ότι οι αντιδρώντες στην τήρηση των συμφωνηθέντων μαζί τους είναι κυρίως οι “δηλούντες αριστερόστροφοι τη σκέψει” συμπατριώτες μας. Για να μας βοηθήσουν, με βαρύτατο δικό μας κόστος βέβαια, αποφάσισαν να μας διευκολύνουν στη λύση του πολιτικού μας προβλήματος. Τεχνηέντως και με μαεστρία, βοήθησαν τον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του να ανέλθουν στην πολιτική εξουσία της χώρας μας ως “η πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά”, για να ψηφίσουν όσα δύσκολα και δυσάρεστα καταδίκαζαν φωνασκώντας και διαδηλώνοντας ως αντιπολίτευση. Ο Αλέξης είδε το τυρί και όρμησε! Δεν είδε τη φάκα, την οποία θα γνωρίσει σύντομα. Θα είναι το τίμημα για τη ζημιά που έχει ήδη προκαλέσει στον τόπο». Δυστυχώς για τον τόπο το κακό συνεχίζεται. Μετά την προ ημερών υπερψήφιση του τετάρτου μνημονίου στη Βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ και ύστερα από τη μη λήψη αποφάσεως από το Eurogroup της 22-5-2017 για το ελληνικό χρέος και τη μη άμεση εκταμίευση της αναμενόμενης δόσης, στη φάκα δεν είναι μόνος του ο Αλέξης. Εσυρε μαζί του και ολόκληρη τη χώρα. Πότε θα ξανανοίξει η φάκα παραμένει άγνωστο. Πληρώνουμε τις συνέπειες της δημοκρατικής μας επιλογής να εμπιστευθούμε τη διακυβέρνησή μας σε «αριστερούς» που υπόσχονται προεκλογικώς τα πάντα. Μετεκλογικώς, μας δωρίζουν τη φάκα.
Γεωργιος Τολης, Καρδιοχειρουργός