Κύριε διευθυντά
«…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ι. Καποδίστριας
Η συζήτηση προ ημερών σε καφενείο κοντά στη γαλήνια φθινοπωρινή θάλασσα, στη Ρόδο. Τέσσερις στην παρέα. Την καλησπέρα ακολούθησε η ερώτηση του ενός: «Τα μάθατε τα ανήκουστα;». «Να τα ακούσουμε…», λένε οι άλλοι. «Οι βουλευτές μας δεν θα πεινάσουν… θα εισπράξουν τα αναδρομικά!». «Η πιο ευχάριστη είδηση που θα μπορούσε να υπάρξει…», απαντά αμέσως ο δεύτερος με έκδηλο το γεμάτο ειρωνεία χαμόγελό του. «Σα δε ντρέπονται…», συμπληρώνει ο τρίτος. Συνεχίζει ο πρώτος: «Πέστε μου, σας παρακαλώ, υπάρχει λογική σε αυτούς τους ανθρώπους, στέκονται στα καλά τους; Πού ζουν, αλήθεια, αυτοί, έξω από την Ελλάδα;». Καλησπερίζει και άλλος της παρέας, συνταξιούχος γιατρός. «Τα έμαθες, γιατρέ, τα νέα, οι βουλευτές μας θα πάρουν τα αναδρομικά!» τον πληροφορεί ο δεύτερος, συνεχίζοντας: «Στα νοσοκομεία τι γίνεται;». «Το ξέρετε πως λείπουν στοιχειώδη πράγματα, αλλά με αυτό που μου λέτε λείπει, αναντίρρητα, νομίζω, κάθε ανθρώπινη ευαισθησία σε εκείνους που θα έπρεπε να δίνουν το αναγκαίο παράδειγμα… Ούτε στον θάνατο δεν τον αφήνουν να ησυχάσει…». Μάντεψα, αλλά ήθελα να ακουστεί: «Ποιον, γιατρέ;» ρώτησα. Αργησε να απαντήσει:
«Τον Καποδίστρια…», ψέλλισε. Τον σκοτώνουν κάθε τόσο όσοι θα έπρεπε να τον μιμούνται σε κάθε ενέργειά τους. Διάδοχοί του, δυστυχώς. Ανάξιοι… Θα τρίζουν τα κόκαλά του…».
Ακούγοντας όλα αυτά, σκέφθηκα τούτο: Αραγε μόνο τού Καποδίστρια τα κόκαλα θα τρίζουν; Κι εκείνοι οι ξυπόλητοι και νηστικοί ήρωες του ’21;
Νικος Παπαδοπουλος
Καθηγ. Ψυχολογίας Παν. Κρήτης, Επισκέπτης Καθηγ. (Gastprof.)
Univ. Heidelberg