Κύριε διευθυντά
Ο κ. πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί δεν παύουν να μας διαβεβαιώνουν ότι μετά το τέλος του παρόντος μνημονίου τον Αύγουστο του 2018(;) η οικονομική κατάσταση της χώρας θα αλλάξει κατά 180 μοίρες (360 κατά τον κ. πρωθυπουργό). Η περίοδος λιτότητας θα τερματισθεί, οι επενδύσεις θα κατακλύσουν την Ελλάδα και χάρις σ’ αυτές θα μηδενισθεί, περίπου, η ανεργία και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θα συμβούν, ώστε η Ελλάς να μεταβληθεί σε χώρα της Επαγγελίας. Βεβαίως αποφεύγουν να αναφέρουν ότι ήδη και προ της λήξεως του παρόντος μνημονίου έχουν αποδεχθεί και υπογράψει μέτρα, όπως η μείωση των μισθών και συντάξεων, η μείωση του αφορολογήτου, η δημιουργία εξωπραγματικού για τις δυνατότητες της χώρας πλεονάσματος, η για κάποιες δεκαετίες επιτήρηση της χώρας και άλλα «μικροπράγματα», τα οποία φυσικά συνιστούν, κατά την άποψή μου, νέο μνημόνιο επαχθέστερο των προηγουμένων, με δεδομένο ότι σ’ αυτό δεν προβλέπεται χαμηλότοκη κρατική δανειοδότηση, όπως στα προηγούμενα, και τους όρους του οποίου θα είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να καταργήσει ή τουλάχιστον να μεταβάλει μια άλλη κυβέρνηση. Λέγοντας όμως άλλη κυβέρνηση εισερχόμεθα στη δεύτερη πράξη της τραγωδίας. Ως γνωστόν, οι προσεχείς εκλογές παρά το ότι θα διεξαχθούν με ενισχυμένη αναλογική, δεν αναμένεται να αναδείξουν αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά θεωρώ απίθανη και τη συγκρότηση έστω δικομματικής με δεδομένο ότι όλα τα κόμματα, πλην Ν.Δ., αναμένουν την επόμενη αναμέτρηση, η οποία θα γίνει με απλή αναλογική, ώστε να εισέλθουν στη Βουλή με περισσότερους βουλευτές. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα εισέλθει κατά πάσα πιθανότητα σε μακρόχρονη πολιτική αστάθεια, δεδομένου ότι οι πολυκομματικές κυβερνήσεις, στην Ελλάδα πάντοτε κατά το παρελθόν, όπως με διδάσκει η πείρα της ηλικίας μου (ευρίσκομαι στην όγδοη δεκαετία του βίου μου) ήσαν θνησιγενείς. Καταλήγω με την ευχή «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Παναγιώτης Μουστάκας, Αθήνα