Κύριε διευθυντά
Πολλά έχουν γραφεί και πολλά έχουν ειπωθεί για τη Μακεδονία μας, που το όνομά της σφετερίστηκαν οι πολιτικοί των Σκοπίων έχοντας απώτερες εδαφικές βλέψεις –ας μη γελιόμαστε– προς αυτήν. Από τις ειδήσεις μαθαίνουμε ότι «το όνομα αυτό επικύρωσε και ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ κ. Νίμιτς, ότι δηλαδή θα υπάρχει ο όρος Μακεδονία στο όνομα, καθώς είναι συνδεδεμένος με τη χώρα αυτή».
Και διερωτώμαι, περισσότερο είναι συνδεδεμένος ο όρος Μακεδονία στους Σκοπιανούς πολιτικούς απ’ ό,τι το Βαρντάρσκα, που είναι παραδοσιακή τους προτιτοϊκή ονομασία; Πότε ξύπνησε το ενδιαφέρον τους για τη Μακεδονία; Επιζεί ακόμη τόσο έντονη η μετά θάνατον επιθυμία του Τίτο για την απόκτηση καθόδου στο Αιγαίο; Τι έχουν να πουν οι διπλωμάτες μας, σύμβουλοι του κράτους, συγκριτικά με το μακεδονικό πρόβλημα, όταν έχουμε στην ιστορία μας παρόμοιες περιπτώσεις γεωγραφικών ονομασιών π.χ. η Βρετάνη των Γάλλων και η θέση των Βρετανών; Γιατί απαλείφθηκε η ονομασία Μεγάλη Βρετανία για το Ηνωμένο Βασίλειο; Τι ήθελαν ν’ αποφύγουν; Και γιατί ο αρχικαγκελάριος Βίσμαρκ εναντιώθηκε να εξαλείψει τον όρο Ιλλυρία από τη Βαλκανική επειδή η Αυστρία είχε περιοχή με την ίδια ονομασία και γιατί οι ιλλυρικές ακτές έλαβαν το όνομα δαλματικές;
Τι να πρωτογράψει κανείς! Πρέπει να μάθουν οι Σκοπιανοί να τιμούν τις παραδόσεις τους και να μη γίνονται άρπαγες ιστορικών δεδομένων άλλων λαών.
Ομως εμείς έτσι πουλάμε τις ονομασίες μας και κάνουμε μετόχους και άλλους σε αυτές; Δεν έχουμε επιχειρήματα αντίκρουσης; Ετσι, αβίαστα και αφελώς, αφήνουμε τα δικαιώματά μας να κατασπαράζονται; Είμαστε απαράδεκτοι.
Δημ. Σ. Μασουρης, Φιλόλογος, σχολ. σύμβουλος επίτ., Μαρούσι