Κύριε διευθυντά
Σε άρθρο της εφημερίδας σας (14/6/2018) παρουσιάζεται ως τίτλος: «Η πρόταση δυσπιστίας της Ν.Δ.». Πιο κάτω, σε ανάλυση κειμένου, αναφέρεται: «Η πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης». Είναι γνωστό ότι ο κανονισμός και το θεσμικό πλαίσιο της Βουλής αυστηρά καθορίζουν σύγκλιση πρότασης δυσπιστίας και όχι μομφής. Αλλωστε, είναι γνωστή η διαφορά μεταξύ των δύο όρων, καθώς η πρόταση δυσπιστίας καθορίζει θέματα που υπόκεινται προς συζήτηση και όχι εκλογές. Πιο αντικειμενική ανάλυση, λοιπόν, σε ό,τι αφορά θέματα δημοκρατικών θεσμών.
Βασιλικη Κουβαρεα
«Το ’πα στον κύριο διευθυντή. Και το πρόβλημα; Πάει…». Τον ρόλο που πρέπει να έχει ο διευθυντής ενός σύγχρονου σχολείου σκιαγραφεί, μετά γνώσεως και πείρας, ο επιστολογράφος της «Κ». Σαν να μιλάει για έναν άνθρωπο-ορχήστρα, έναν δίκαιο παντεπόπτη που βοηθάει, προτρέπει και αξιολογεί τους καθηγητές, γνωρίζει έναν προς έναν τους μαθητές, στέκεται πλάι τους, ρωτάει, μαθαίνει, συμβουλεύει, δίνει κουράγιο. Και δίνει λύσεις, αφήνοντας στην ίδια τάξη τη γραφειοκρατία και μετεξεταστέα τη μεμψιμοιρία. Σε έναν τέτοιο άοκνο διευθυντή- ηγέτη οι γονείς των παιδιών παρέχουν, με ανακούφιση, ψήφο εμπιστοσύνης.