Kύριε διευθυντά
Το τελευταίο διάστημα και τις τελευταίες ώρες, αναφέρθηκε αρκετές φορές στα ΜΜΕ το όνομα του Ελληνα πρέσβη στη Μόσχα κ. Ανδρέα Φρυγανά. Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ στην ιδιαιτέρως ξεχωριστή προσωπικότητα αυτού του διπλωμάτη, χωρίς να παραγνωρίζω την αξία και των άλλων Ελλήνων διπλωματών.
Ο κ. Φρυγανάς, τέκνο μεσοαστικής οικογενείας της Κυψέλης, απεφοίτησε από τη γερμανική σχολή Αθηνών με άριστα και με απόλυτη γνώση της γερμανικής, περί το 1980. Αμέσως γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Τον γνώρισα το 1983 και εντυπωσιάστηκα από την τεράστια γλωσσομάθεια και τις πνευματικές του αρετές. Τον σύστησα στον αείμνηστο πρόεδρο Παν. Κανελλόπουλο με τον οποίο με συνέδεε στενή φιλία. Ο πρόεδρος εντυπωσιάστηκε από την ευφυΐα, την πνευματική συγκρότηση και την εν γένει προσωπικότητα του νεαρού φοιτητή της Ιατρικής.
Αρχισε τότε μεταξύ τους συνεργασία για την ανεύρεση της διδακτορικής διατριβής του Π. Κανελλόπουλου στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ο Π. Κανελλόπουλος το 1923 υπέβαλε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, με εισηγητή τον δημοκρατικό συνταγματολόγο καθηγητή Τhoma (επιστημονικό αντίπαλο του Carl Smitt που έγινε αργότερα μέλος του χιτλερικού NSDAP), διδακτορική διατριβή με θέμα «Die konstitutionelle position des Königs in Griechenland» («Η συνταγματική θέσις του βασιλέως εν Ελλάδι»), την οποία κατόπιν δεν εξέδωσε λόγω των τότε δραματικών γεγονότων που τον έπληξαν προσωπικά, όπως λ.χ. η εκτέλεση των έξι. Εκτοτε αγνοείτο η τύχη του κειμένου της διατριβής αυτής. Τη διατριβή ανεκάλυψε ο κ. Φρυγανάς στα άδυτα των παλαιών αρχείων της Χαϊδελβέργης με μεγάλη δυσκολία και δαπανήσας πολύν χρόνο, διότι ήταν ισχνή σε όγκο και άρα δυσχερώς εντοπίσιμη. Ο πρόεδρος ενθουσιάστηκε με το εύρημα. Αργότερα ο κ. Φρυγανάς ανέλαβε να μεταφράσει στα γερμανικά τη μελέτη του Π. Κανελλοπούλου «Heidelberg» εκ σελίδων 180. Αργότερα ο κ. Φρυγανάς μας απεκάλυψε ότι ταυτόχρονα με την Ιατρική σπούδαζε από την αρχή και Νομικά, ώστε περί το 1985/86 πήρε και τα δύο πτυχία με άριστα. Δηλ. ταυτόχρονα γιατρός και δικηγόρος. Οπότε, περί το 1989/90 αποφάσισε να κάμει τη μεγάλη στροφή και να μπει στο διπλωματικό σώμα.
Επί 25 χρόνια εργάστηκε σε πολλές διπλωματικές αποστολές όπου και διακρίθηκε, όχι μόνο για τις τεράστιες γνώσεις του, τη γλωσσομάθεια, τις διεθνείς σχέσεις και το διεθνές δίκαιο, αλλά και την ευφυΐα, την πολυσχιδή προσωπικότητά του και τις εθνικές του ευαισθησίες. Η ελληνική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας την αξία του, στην πρώτη τοποθέτησή του τον διόρισε στη πρεσβεία της Μόσχας. Εθεώρησα καλό να αναφέρω τα παραπάνω αφ’ ενός για να δείξω ότι η πατρίδα μας εξακολουθεί να προσφέρει στη διεθνή κοινωνία προσωπικότητες πολύ πάνω από τον μέσο όρο, αλλά και για να θυμίσω στους Ελληνες, ότι κάποτε η Ελλάς ανέδειξε έναν Παναγιώτη Κανελλόπουλο που βρισκόταν μέχρι τέλους σε στενή πνευματική σχέση με του νέους.
Δρ Διον. Π. Αλικανιωτης