Κύριε διευθυντά
Δουλειά των γελοιογράφων είναι να σατιρίζουν, να σφάζουν με το βαμβάκι ενίοτε. Πολλές φορές μια πετυχημένη γελοιογραφία δεν χρειάζεται ούτε λεζάντα. Ομως δεν πρέπει να απομακρύνονται από την αλήθεια μερικών πραγμάτων.
Ο κ. Πετρουλάκης αυτή τη φορά, προσφάτως, ατύχησε στο σχόλιό του για τον Γιάνη Βαρουφάκη. Ατύχησε οικτρά! Ας βρει όχι τους 20 «που έχουν σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου» και δεν καταλαβαίνουν τον Βαρουφάκη, αλλά τους πέντε από τα μέλη του Εurogroup, να τους ονοματίσει έναν έναν, και ας συγκρίνει το βιογραφικό τους με αυτό του Βαρουφάκη (του τελευταίου είναι διαθέσιμο στο Διαδίκτυο, δεν ξέρω για τους άλλους). Ομως δεν έφτανε αυτό, έβαλε τον Γερούν να διατυπώνει την απορία των 20! Ποιον; Τον Γερούν! Μέγα ατόπημα! Βέβαια πήρατε πληρωμένη απάντηση από τον ίδιο τον Βαρουφάκη για το δήθεν πτυχίο του Γερούν, οπότε δεν χρειάζεται να προσθέσω τι. Τέλος, το γεγονός ότι τον Βαρουφάκη τον καταλάβαινε τόσος κόσμος τόσο στον ακαδημαϊκό χώρο όσο και στον χώρο της Wall Street (μην αναφέρω ονόματα, θα έπρεπε να τα ξέρετε), ενώ οι συνάδελφοί του στο Εurogroup δεν καταλάβαιναν Χριστό, δεν σας ανησυχεί διόλου για το επίπεδο των υπολοίπων! Ο Σόιμπλε (νομικός) τον καταλάβαινε μια χαρά, αλλά είχε εντελώς διαφορετική πολιτική θέση.
Α! Προς πληροφόρησή σας, αυτό που τους πρότεινε μνημόνιο ήταν, αλλά με μία προϋπόθεση: αναδιάρθρωση του μη βιώσιμου χρέους, κάτι που οι Γερμανοί δεν ήθελαν καν να ακούσουν, θα ήταν σαν να παραδέχονταν ότι το 2010 κορόιδεψαν το Κοινοβούλιό τους, δεν άντεχαν πολιτικά δεύτερο κάζο. Δυστυχώς ποτέ η κουβέντα δεν στηρίχθηκε σε επιστημονική βάση, τα politics του χειρίστου είδους και η επιβολή δύναμης νίκησαν κατά κράτος και εσείς θριαμβολογείτε; Λυπάμαι, λυπάμαι πολύ, κάποτε η «Καθημερινή» (που πάντα ήταν μια συντηρητική εφημερίδα) ενέπνεε σεβασμό. Τώρα;
Μιχαλης Αποστολοπουλος
Προσοχή! Οι εικονιζόμενοι ουδεμία σχέση έχουν με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας που αφηγείται με τόσο γλαφυρό τρόπο ο επιστολογράφος της «Κ». Συνδετικός κρίκος, ότι ξαποσταίνουν σε καφενείο· εκείνοι όμως, βράδυ Ιουλίου του 1998 σε χωριό της Αχαΐας, απορροφήθηκαν από αγώνα του Μουντιάλ σε τέτοιο βαθμό, που υποτίμησαν τις πύρινες γλώσσες στο απέναντι βουνό, μάλιστα στο ημίχρονο έβαζαν και στοιχήματα για το πού θα κάνει κράτει η φωτιά. Το κακό θέριεψε σπέρνοντας πανικό, η καμπάνα της εκκλησίας δεν σήμανε συναγερμό –μεγάλη ιστορία το γιατί–, χέρια πολλά και ικανά δεν βρέθηκαν να δώσουν μάχη, μεγάλη καταστροφή, από θαύμα σώθηκε το χωριό. Στο καφενείο, μετά τα πρώτα ούζα συντάχθηκαν τα πορίσματα απόδοσης ευθυνών.