Κύριε διευθυντά
Είναι η πρώτη φορά που με βλέπουν με την κυριακάτικη «Κ» στο χέρι και με ρωτούν -κάποιοι μη αναγνώστες μάλιστα- κάτι σχετικά με την εφημερίδα. Αν έχω το πρώτο τεύχος του αφιερώματος στον ελληνικό κινηματογράφο και συγκεκριμένα το βιβλίο για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Η αποδοχή και η διαχρονικότητα αυτών των ασπρόμαυρων μορφών είναι τουλάχιστον καθολική.
Ολοι είμαστε περήφανοι για τις ταινίες της ελληνικής μεταπολεμικής φαρσοκωμωδίας, τους ηθοποιούς τους θεωρούμε προγόνους μας. Τι και αν κατακρίθηκαν ως αστικές αυτές οι ταινίες, ο χρόνος τις κατέταξε ως αστείες. Σε αυτές χωνόμαστε για μια ανάσα δροσιάς όταν η καθημερινότητα βαραίνει. Απλοποιώντας τα πράγματα σε μπερδεμένους καιρούς, βάζοντας τις σκέψεις μας σε μια σειρά. Συγχαρητήρια για τα καλογραμμένα και λεπτομερή αφιερώματα λοιπόν.
Δημητρης Μακριδης, Ιστορικός