Κύριε διευθυντά
Τα τεκταινόμενα στο πολιτικό σκηνικό, με την πρωτοφανή έκπτωση της ποιότητας σε όλες τις εκφάνσεις του πολιτικού γίγνεσθαι, θυμίζουν χώρα άλλης ηπείρου και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της χώρας μας. Πολιτικοί και πολιτικάντηδες πλειοδοτούν στην αμαύρωση και τον ευτελισμό της δημοκρατίας και του δημοσίου βίου. Ψεύδονται ασύστολα και αυτοδιαψεύδονται, ενώ με περίσσιο θράσος εγκαλούν τους απέναντι, επειδή δήθεν έκαναν τα ίδια. Υπάρχει παντελής ασυνέπεια λόγου και πράξεων. Η κυβίστηση (κοινώς… τούμπα) σε ιδιαίτερα σοβαρά για τη χώρα θέματα είναι εκκωφαντική. Ιδιοι άνθρωποι, χωρίς ίχνος αιδούς, λένε για το ίδιο θέμα άλλα το πρωί, άλλα το μεσημέρι και άλλα το βράδυ και τελικά πράττουν το αντίθετο.
Στην πολιτική έχουν παρεισφρήσει, δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις με τις ψήφους μας, ασημαντότητες χωρίς παιδεία, ήθος και γνώση, που αλώνουν τον δημόσιο βίο. Περιστοιχίζονται από παρατρεχάμενους, επιβεβαιώνοντας ότι «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» ήν σύμφωνα με τα ισχύοντα στον ακαδημαϊκό χώρον «ο καλός εκλέγει/επιλέγει καλύτερο, ενώ ο κακός χειρότερο». Το δούναι-λαβείν και ο αμοραλισμός ζουν και γιγαντώνονται, η προσωπική αξιοπρέπεια και εγκυρότητα θυσιάζονται με μεγάλη ευκολία στον βωμό των θώκων και των προσωπικών πρόσκαιρων ωφελημάτων. Κάνουν το άσπρο μαύρο θεωρώντας ότι απευθύνονται σε κομματικά ή μειωμένης ευθυκρισίας ακροατήρια, ή σε ευκολόπιστους νέους, όπως τα μαθητικά και τα φοιτητικά ακροατήρια, που πολλές φορές δέχονται άκριτα ό,τι τους σερβίρεται. Το δε περισπούδαστο ύφος τους, ως δήθεν «διανοουμενιζόντων», παραπέμπει σε κακή θεατρική παράσταση! Ελεος!
Λυπούμαι και προβληματίζομαι βαθιά για την πρωτοφανή διολίσθηση του επιπέδου του δημόσιου βίου και λόγου. Ανησυχώ για τις επιπτώσεις που θα έχουν αυτές οι ανήθικες συμπεριφορές στις νέες γενιές. Ανησυχώ για τα αρνητικά πρότυπα των λεγόμενων δημόσιων προσώπων. Πρότυπα που αποτρέπουν ικανούς, έντιμους και έγκυρους νέους πολίτες να ασχοληθούν με τα κοινά, οδηγώντας σε συνεχή υποβάθμιση την ποιότητα, ακεραιότητα, επάρκεια και αποτελεσματικότητα του πολιτικού προσωπικού. Αναμφίβολα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η ευθύνη όλων μας είναι τεράστια!
Καλλιοπη Α. Ρουμπελακη-Αγγελακη, Ομότιμη καθηγήτρια Βιολογίας, Πανεπιστημίου Κρήτης