Κύριε διευθυντά
Πριν από πολλά χρόνια, τότε που δεν ασχολιόμουν με τα πολιτικά θέματα, άκουγα συχνά να λέγεται ότι η Αριστερά είναι η παράταξη της προόδου και η δεξιά της οπισθοδρόμησης. Δεν αντιλαμβανόμουν τι εννοούσαν οι αριστεροί όταν έλεγαν ότι είναι προοδευτικοί.
Ο καλός Θεός όμως μας «αξίωσε» να έχουμε έναν πρωθυπουργό αριστερό με όλο το επιτελείο του. Ετσι, επιτέλους, άνοιξαν τα μάτια μου, εννόησα τι σημαίνει αριστερή πρόοδος, γι’ αυτό θα παραθέσω μερικά από τα γνωρίσματά της, που στοιχειοθετούν την προοδευτικότητά της.
Αριστερά σημαίνει, όταν ανακρούεται ο εθνικός ύμνος, ο προοδευτικός πρωθυπουργός να είναι με τα πόδια ανοιγμένα, τα χέρια σταυρωμένα και το κεφάλι να κοιτάζει λοξά προς τα πάνω, σαν να λέει: Αντε να τελειώνουμε…
Αριστερά σημαίνει, όταν καίγεται το εθνικό μας σύμβολο να ακούγεται: Ε, δεν έγινε και τίποτα φοβερό. Ενα πανί κάηκε.
Αριστερά σημαίνει να καίγεται, να ρημάζεται η Αθήνα, να πέφτουν βροχή οι μολότοφ από ημέτερους, προοδευτικούς, μπαχαλάκηδες, κουκουλοφόρους, Ρουβίκωνες και ό,τι άλλο, και η θέση πολλών να είναι: Είναι επαναστάτες, ακτιβιστές, είναι δικά μας παιδιά που θα εκτονωθούν!
Για τους πατριώτες, όμως, διαδηλωτές με τη σημαία στο χέρι, ο χαρακτηρισμός είναι «φασίστες» και «ακροδεξιοί».
Αριστερά σημαίνει να ακούγονται τα φρικτά, που είπε ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης κατά του Ελληνισμού και ο προοδευτικός πρωθυπουργός να σπεύδει να συμπαρασταθεί στον επίσης προοδευτικό δήμαρχο.
Αριστερά σημαίνει μέσα σε πνευματικά ιδρύματα, αντί να διακινούνται ιδέες, να διακινούνται ναρκωτικά, να φυλάσσονται τη νύχτα τα λαθραία εμπορεύματα των αλλοδαπών, για να βγουν το πρωί προς πώληση, χωρίς παρέμβαση των ανθρωπιστών της Αριστεράς.
Αριστερά σημαίνει να εξαπατάς με σωρεία ψευδολογιών το εκλογικό σώμα, να υφαρπάζεις την εξουσία, με ηρωικές κορώνες κατά του ΝΑΤΟ, της Μέρκελ και των Αμερικανών, να γίνεσαι στη συνέχεια ο πιο πρόθυμος υπηρέτης των ανωτέρω και αντί να νιώθεις καταισχύνη, να νιώθεις θριαμβευτής: «Καθίστε κάτω. Μιλάει ο πρωθυπουργός…».
Αριστερά σημαίνει προεκλογικά να πείθεις τον έρμο λαό ότι θα είναι ο καθοδηγητής των πολιτικών αποφάσεων και μετά να προχωρείς χωρίς δημοψήφισμα στο πιο ευαίσθητο εθνικό ζήτημα, χρησιμοποιώντας ίντριγκες, διαλύοντας κόμματα προς συμπλήρωση ψήφων, και ενώ οργιάζει το παρασκήνιο για συναλλαγή με λόγια όχι αντιπάλων αλλά συγκυβερνώντων, να προχωρείς στην ψήφιση της επαίσχυντης συμφωνίας και αυτό να το παρουσιάζεις ως πατριωτισμό, αφού αναδεικνύεις την Ελλάδα χώρα σταθερότητας και ειρήνης στα Βαλκάνια.
Είναι σαν να λέει ο Βρασίδας του μακαρίτη του Τσιφόρου: Βρε Γιακουμή, λες να δώσω τη γυναίκα μου στο γείτονα, που τη γλυκοκοιτάζει, για να μην έχω ντράβαλα μαζί του; Και πού ξέρεις; Μπορεί να πάρω και κανένα παράσημο από τη γειτονιά, αφού «διαφύλαξα τις σχέσεις καλής γειτονίας», που λεν και οι γραμματιζούμενοι.
Δαναη Πανοπουλου, Εκπαιδευτικός