Κύριε διευθυντά
Είναι γεγονός πως το Μέγαρο Μουσικής έλαβε δισ. τα τελευταία 30 χρόνια από όλες ανεξαρτήτως τις κυβερνήσεις. Είναι επίσης γνωστό τοις πάσι ότι την ίδια περίοδο έλαβε δεκάδες δισ. από χορηγίες τραπεζών, ιδιωτών, ανωνύμων, οικογενειών κ.λπ.
Οταν όμως πρόκειται για κρατική τράπεζα όπως η Εθνική, τότε οι φορολογούμενοι πολίτες έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να γνωρίζουν όχι μόνο το ακριβές ποσό της χορηγίας αλλά και εάν υλοποιήθηκε ο σκοπός αυτής.
Είναι λοιπόν απορίας άξιον πώς, μετά πακτωλούς δισ., το Μέγαρο «πτώχευσε». Από τις αρχές του 2016 το Μέγαρο κρατικοποιήθηκε με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή.
Το ελληνικό Δημόσιο ελέγχει την πλειοψηφία του Δ.Σ. και, παράλληλα με τη μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας του, μεταβιβάζονται στο ελληνικό Δημόσιο και οι υπέρογκες δανειακές υποχρεώσεις του Μεγάρου που έλαβαν χώρα χωρίς τη συναίνεση των φορολογούμενων πολιτών.
Σκοπός των μεταρρυθμίσεων αυτών ήταν η οικονομική βιωσιμότητα του οργανισμού. Το δίδαγμα λοιπόν είναι ότι απαιτείται:
α) Πλήρης έλεγχος από ορκωτούς λογιστές για τα πεπραγμένα των τελευταίων 20 ετών (που δυστυχώς δεν υπήρχαν δημοσιευμένοι ισολογισμοί), με διαφάνεια και καταγραφή εσόδων, εξόδων, χορηγιών κ.λπ.
β) Περιστολή δαπανών αφού δεν χρειάζεται η μετάκληση πολυπρόσωπης φιλαρμονικής από το εξωτερικό (π.χ. Λονδίνου) με τεράστια έξοδα, αλλά ούτε και μετακλήσεις μεγάλων σολίστ από το εξωτερικό, αφού στο ελληνικό δυναμικό υπάρχουν διακεκριμένοι καλλιτέχνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Μόνο έτσι θα υπάρξει η διάσωση του οργανισμού από την ολική χρεοκοπία που θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στους φορολογούμενους πολίτες. Αναμένω με ενδιαφέρον την άποψη της υπ. Πολιτισμού και του Μεγάρου.
Γεωργιος Τρανταλιδης, Δικηγόρος, Πειραιάς