Κύριε διευθυντά
Ακούγοντας και διαβάζοντας ότι κατετέθησαν προς κύρωση στη Βουλή τέσσερις νέες συμβάσεις περί υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές, με τις οποίες, προστιθεμένων και των ήδη υπαρχουσών παρομοίων συμβάσεων, συμπληρώνεται σχεδόν ο θαλάσσιος χώρος του Ιονίου Πελάγους και αυτός νοτιοδυτικώς της Κρήτης, και εδώ τελειώνουν οι πομφόλυγες περί «της ενεργειακής ασφαλείας και εφοδιασμού της χώρας, καθώς και της ενίσχυσης της γεωστρατηγικής της θέσης».
Ο πληροφορημένος και νοήμων πολίτης διαπιστώνει ότι, πέραν του Αιγαίου, δεν μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό ανατολικότερα του νοητού μεσημβρινού που εφάπτεται του ανατολικού άκρου της Κρήτης και βεβαίως νοτίως αυτής.
Πέραν του προφανούς –και θλιβερού– ότι δεν μας το επιτρέπουν οι Τούρκοι, αν υπάρχει κάτι άλλο, ας μας το εξηγούσε κάποιος υπεύθυνος. Βεβαίως, πέραν των όποιων εξηγήσεων, πάγιο ζητούμενο είναι με κάθε τρόπο να ισχυροποιήσουμε τη χώρα μας για να μην καταντήσουμε, προτεκτοράτο της… Τουρκίας.
Μιχ. Λιωσης