Κύριε διευθυντά
Φίλοι μου αγαπητοί, συντελεστές ξεχωριστοί μιας ενημέρωσης –καθημερινά– πολύτιμης μέσω της «Καθημερινής» μας! Κοιτάζω μ’ επιμονή φωτογραφία σας συλλογική στο πρωτοσέλιδο της 18-12-2018 κι αναρωτιέμαι: Πώς πίστεψαν βομβιστές αδίστακτοι πως σπέρνοντας τον πανικό μπορούν να φιμώσουν «πένες» και να κάμψουν το ηθικό τόσων πιστών αναγνωστών;
Εύγε στο θάρρος και απάντηση. Στα θρύψαλα απαντάς με λεβεντιά, γιατί, αν κουβαλάς τη ρετσινιά «κιοτή», μοιραία θα κλατάρεις…
Εκατό χρόνια γιορτάζεις ακάματη μεσοαστή. Πάντα μνημονεύεις τον οραματιστή σαν ιδρυτή, την κόρη, διάδοχο αδούλωτη και όσους εκλεκτούς απώλεσες σε μια διαδρομή ιστορική, που άφησαν το στίγμα τους στον έντυπον Τύπον την ορμή… πάντοτε πρωινή και αγουροξυπνημένη…
Από την πρώτη έκδοση κι ώς σήμερα πορεύτηκες με ήθος και με φρόνηση για τα κοινά, για στόχους και οράματα. Αλλαξες στη στράτα σου χέρια εκδοτών, διευθυντών και άξιων συνεργατών που τήρησαν ευλαβικά κληροδοτήματα προγονικά, θεσμούς, διάκριση εξουσιών, ήθη και έθιμα του τόπου μας κι έδωσαν μαθήματα μόχθου, συναίνεσης και αρετής, ενάντια στο μίσος και στον διχασμό, στον δόλο, στου ξένου αντίπαλου την ιταμή επιβουλή, στον φθόνο, στην απόγνωση κι απανθρωπιά… ασπάστηκες και κήρυξες υψίστη των προγόνων ρήση «το εύδαιμον, το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον» από τον «Επιτάφιο» του Περικλή. Η ελευθερία του πολίτη και το υψηλό του φρόνημα του φέρνουν ευτυχία!
Κάποιες φορές ξεστράτισες κι εσύ (κοσκωτικά). Τότε σ’ εγκαταλείψαμε οι πιστοί, ώς ότου κατέρρευσε ο κούφιος τραπεζίτης και συνοδοιπορήσαμε ξανά. Aπό τα νιάτα σου κομψή και απαιτητική απευθύνθηκες σ’ ένα κοινό μάλλον συντηρητικό αλλά πνευματικό κι ευαίσθητο.
Φιλοξενούσες και φιλοξενείς προσωπικότητες ντόπιες και ξενόφερτες σε άρθρα τους και συνεντεύξεις τους, που σου προσδίδουν πολυφωνία, κύρος και δυναμισμό.
Οταν επέλασε ο Τύπος ο ηλεκτρονικός, που παραγκώνισε τον έντυπο Τύπο διεθνώς, εσύ τον κράτησες ως εργαλείο επαφών, αλλά κατάφερες να διατηρήσεις το χαρτί, το χάδι της σελίδας κι έγινες αμιλλώμενη παράδειγμα προς μίμηση.
Εδώ και λίγα χρόνια έκαμες τομές και αλλαγές. Προσλήψεις, απολύσεις, εκδόσεις μορφών ιστορικών, ποιητικών, σιντί κλασικής και σύγχρονης μουσικής, άλμπουμ τέχνης, περιοδικά προϊόντων και γαστρονομικών συνδυασμών και πλήθος άλλων εκδόσεων και συλλογών, που δείχνουν πως το συγκρότημά σου προσφέρει στον αναγνώστη σου επιλεκτικά ό,τι ποθούν το πνεύμα του, το βλέμμα του, αλλά και η όρεξή του! Η σχέση αναγνωστών-συντελεστών δεν είναι πάντα ανέφελη… Ερίζουμε για λάθη και παραλείψεις, για αποκλίσεις ιδεών αλλά μέσα από μια ευπρέπεια, με λόγο και αντίλογο. Το βήμα μας στα γράμματα αναγνωστών.
Προσωπικά σ’ ευγνωμονώ, γιατί κρατώντας σε μπορώ να σε φυλλομετρώ, να επιλέγω, να ρίχνω λοξές βιαστικές ματιές, αλλά και μελετώ ό,τι με κεντρίζει ή παρασύρει ως απλή ή γλαφυρή γραφή, ως σκέψη κι επιχείρημα, ως προβληματισμός μέσα την αρένα της πολιτικής, στην τέχνη και στον πολιτισμό, στον πολιτισμικό τομέα ώς και στη γαστρονομική απόλαυση! Την οικονομική την απωθώ, γιατί μ’ έχουν μαδήσει.
Το πρόσημο της ζωής έχει μακρύνει, «Καθημερινή». Κάποιοι περνούν τα εκατό. Εσύ χαλκέντερη κατά πώς συλλογάσαι και οδοιπορείς θα πιάσεις τα 200! Θα μείνω με το πικρό παράπονο, γιατί τότε θα είμ’ απούσα.
Απώλεια για σένα μια αναγνώστρια εμμονική! Αλλά σου επισημαίνω. Και από «ψηλά» θα σε ξεκοκαλίζω! Α, θα λύνω και το σταυρόλεξο –απλά– για μια χαλάρωση…
Φονη Ρεπουλη, Φιλόλογος