Κύριε διευθυντά
Υπηρετούσα επιστρατευμένος στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα, τότε που με τον Αττίλα 2 χάναμε τη μισή Κύπρο. Ξαφνικά εμφανίζεται στην τηλεόραση ο μετέπειτα εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής.
«Ελληνίδες, Ελληνες» ήταν οι δύο πρώτες λέξεις του στο διάγγελμα που άρχισε να εκφωνεί. Τι λέει ο άνθρωπος! Είχα τότε σκεφθεί. Ο ελληνικός λαός που μέχρι τότε ξέραμε ότι περιλαμβάνει όλους τους Ελληνες, χωρίστηκε στα δύο;
Λίγα χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτητής, σε μία από τις αξέχαστες παραστάσεις του, ο αξεπέραστος Χάρρυ Κλυνν ξεκινούσε ως εξής: «Κυρίες και Κύριοι (μικρή παύση), και οι… άλλες! Δεν μπορεί –συνέχιζε αμέσως μετά– όλο και κάποιος από τις… άλλες θα βρίσκεται ανάμεσά μας!». Και έκλεινε την προσφώνηση μέσα σε μια θύελλα χειροκροτημάτων, επευφημιών και τρανταχτών γέλιων.
Εδώ δεν ακούστηκαν χειροκροτήματα, επευφημίες ή γέλια. Οι ώρες ήταν τραγικές. Εξάλλου η προσφώνηση δεν περιελάμβανε και τις… άλλες. Ηταν λειψή.
Προ ημερών, διάβασα στην «Καθημερινή» μία άγνωστη λέξη: γυναικοκτονίες. Μέχρι εκείνη την ημέρα, όλοι γνωρίζαμε τη λέξη ανθρωποκτονίες που αφορούσε συλλογικά και συλλήβδην τις ανθρώπινες υπάρξεις. Από τη στιγμή που ο ελληνικός λαός χωρίστηκε σε θηλυκούς και αρσενικούς, αφήνοντας έξω –προς το παρόν– τους εκπροσώπους του τρίτου «φύλου», ήταν θέμα χρόνου να προκύψει και η λέξη-τέρας «γυναικοκτονία».
Οπου να ’ναι θα πρέπει –για να μπουν κατά την πολιτική ορθότητα τα πράγματα στη σειρά τους– να ακούσουμε και για ανδροκτονίες, και γιατί όχι και για ομοφυλοφιλοκτονίες!!
Τρελαθήκαμε εντελώς;
Θεμος Γκουλιωνης, Οφθαλμίατρος, Ναύπλιον