Κύριε διευθυντά
Αν και δεν θα διαφωνήσω καθόλου με τον συντάκτη σας κ. Μιχ. Τσιντσίνη (25/1) για την παράδοξη και παράλογη τοποθέτηση της ελληνικής Αριστεράς όσον αφορά την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) και τις απόλυτα ανεδαφικές θέσεις της, αλλά και τον όψιμο βολονταρισμό της Δεξιάς, που φαίνεται ότι μόλις ανακάλυψε την οικολογική προσέγγιση στην ανάπτυξη, θα σταθώ κάθετα αντίθετος στην αξιολόγησή του για την έφηβη Γκρέτα Τούνμπεργκ.
Προερχόμενος από τον χώρο της μάχιμης οικολογίας, με αρκετά έργα στο ενεργητικό μου στον χώρο των ΑΠΕ τη δύσκολη περίοδο (1970-1990), όταν η διεθνής κοινότητα μας είχε γυρισμένες τις πλάτες και η κατασκευή και της μικρότερης μονάδας αποτελούσε πραγματικό άθλο, η έλευση και τα άναρθρα κελεύσματα του βορείου θείου βρέφους αποτελεί πραγματική προσβολή στη νοημοσύνη και στις ευαισθησίες μας.
Προϊόν μιας άριστα μελετημένης και καλοστημένης καμπάνιας δημοσίων σχέσεων (υπάρχουν πολλά στοιχεία για αυτή τη μομφή), με στόχο τον πλουτισμό του στενού και όχι μόνο κύκλου της, η Γκρέτα στην ουσία δεν κομίζει κάποιο ριζοσπαστικά νέο μήνυμα.
Η δε έκκλησή της για δράση εδώ και τώρα και η επίκλησή της περί «κλιματικής έκτακτης ανάγκης» (climate emergency) δεν πείθουν ουδένα νοήμονα άνθρωπο, αφού δεν συνοδεύονται από την παραμικρή πρόσθετη σοβαρή τεκμηρίωση, ιδίως όσον αφορά το «έκτακτο» της υπόθεσης.
Η δε θεοποίηση της Γκρέτας και η περιφορά της στα διεθνή φόρουμ ως μιας νέας Ζαν ντ’ Αρκ, κάθε άλλο παρά βοηθάει στην αφύπνιση για τα σοβαρά θέματα της κλιματικής αλλαγής και την αντιμετώπισή τους.
Κωστης Σταμπολης, Αρχιτέκτων – Ενεργειολόγος AA Dip, MA (Oxford), Αθήνα