Ως αναγνώστης της «Καθημερινής» από νεαράς ηλικίας και καθημερινά μέχρι τώρα που αισίως περάσαμε τον κάβο των ογδόντα, επιθυμώ να φέρω στην προσοχή σας τα κάτωθι δύο θέματα.
Απολαμβάνω πολλάκις το οξύ χιούμορ του κ. Στέφανου Κασιμάτη, χιούμορ αγγλικού στυλ, και επειδή πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου στο Λονδίνο είμαι σε θέση νομίζω να κρίνω.
Ομως, και το γράφω με μεγάλη λύπη, υπάρχουν και άρθρα με τα οποία διαφωνώ και δεν δύναμαι να καταλάβω, όπως στην έκδοση της Τρίτης, 31 Μαρτίου 2020, όπου γράφει στη σελίδα 2, «και εντέλει αντιπαραγωγικά οι υπουργοί να ξεκινούν δηλώσεις ή συνεντεύξεις υμνώντας τη δική τους δράση ή ΓΛΕΙΦΟΝΤΑΣ (τα κεφαλαία δικά μου) εμετικά τον πρωθυπουργό, όπως π.χ. ο υπουργός Εργασίας».
Δεν γνωρίζω τον κ. Βρούτση ούτε τον συνάντησα ποτέ, αλλά τον θεωρώ έναν άξιο, εργατικό υπουργό, σε μια πολύ δύσκολη θέση, που έγινε ακόμη δυσκολότερη στις σημερινές τραγικές συνθήκες που περνά η πατρίδα μας. Προς τι λοιπόν τόση κακία με εκφράσεις δηλητήριο που δεν τιμούν ούτε τον συντάκτη του άρθρου ούτε τελικά και την εφημερίδα σας. Εχει άραγε ανάγκη ο πρωθυπουργός μας από «γλείψιμο»;
Το δεύτερο θέμα αφορά μερικές γελοιογραφίες που τελευταία έθιγαν βαθύτατα τα ιερά και τα όσια μεγάλης πιστεύω μερίδας των πιστών αναγνωστών σας. Ναι να γίνεται χιούμορ και σαρκασμός ακόμη, αλλά πολλοί από εμάς τους γέροντες θέλουμε να πιστεύουμε ακόμη!
Δεν γράφω επί του θέματος τίποτα περισσότερο, διότι άλλοι το ανέλυσαν πολύ καλύτερα εμού. Εγώ απλώς συνιστώ μεγαλύτερη προσοχή στο κάθε υπονοούμενο που μπορεί να θίγει συνειδήσεις και ερεθίζει τα νεύρα μας.
Χρυσοστομος Παπαπατερας, Πλοίαρχος Ε.Ν.