Κύριε διευθυντά
Στην πασχαλινή «Καθημερινή» (18-19/4/2020) βρήκα μιαν ελπιδοφόρο αναφορά, που δεν αφορούσε την πορεία του εστεμμένου κορωνοϊού, την οποία παρακολουθούμε ανελλιπώς τις ατελείωτες εβδομάδες των παθών μας.
Στο άρθρο του εκλεκτού συνεργάτη σας κ. Απ. Λακασά «Τα “ψηφιακά” αμφιθέατρα, απάντηση σε καταλήψεις» περιέχεται το αισιόδοξο μήνυμα: «Ενδεικτικά, αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν την τηλεκπαίδευση ως μέσο για να αντιμετωπισθούν οι καταλήψεις από μειοψηφικές ομάδες αλλά και να εισαχθεί ευρέως η ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εκλογικές διαδικασίες των φοιτητών». Θα ήταν αληθινά «θείο δώρο» οι τηλεσυνεδρίες με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες να οδηγήσουν σε έναν υγιή συνδικαλισμό σε όλα τα πεδία και επίπεδα.
Ετσι θα μπορούσαμε, ίσως, να ελπίσουμε ότι το φοιτητικό κίνημα θα παύσει να ταυτίζεται με τους ανεύθυνους ταραχοποιούς του «μπάχαλου» ως αυτοσκοπού. Οι δικαστές θα μπορούσαν να αποφύγουν την εικόνα της εκπροσώπησής τους από συνδικαλιστές που κήρυσσαν απεργιακές κινητοποιήσεις αντίθετες προς το Σύνταγμα (άρθρο 23 παρ. 2). Το υγειονομικό προσωπικό, αυτό που μάχεται με αυταπάρνηση τον κορωνοϊό στα νοσοκομεία αναφοράς, θα μπορούσε να δείξει ότι δεν ταυτίζεται με την ΠΟΕΔΗΝ, που επί μήνες έκλεινε τους δρόμους της Αθήνας με τις ίδιες ανούσιες και ατελέσφορες δισεβδομαδιαίες, τουλάχιστον, «διεκδικητικές» παρελάσεις της. Οι εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν να απαλλαγούν από το άγος της ΟΛΜΕ, που μάχεται αμετανόητα κάθε πρόοδο και ειδικά την αξιολόγηση, διεκδικεί την όσο το δυνατόν «ήσσονα προσπάθεια» με όσο το δυνατόν καλύτερες αμοιβές για όσο το δυνατόν περισσότερους «λειτουργούς». Θα ήθελα να ελπίζω ότι η ευοίωνη αυτή προσδοκία μπορεί να επαληθευθεί και δεν θα αποδειχθεί υπεραισιόδοξο «όνειρο θερινής νυκτός». Οτι δεν είναι too good to be true, που θα έλεγαν οι Νεοέλληνες του συρμού.
Κωστας Γ. Μπονιφατσης