Κύριε διευθυντά
Λίγο καθυστερημένα (λόγω κορωνοϊού), απαντώ στο εξαιρετικό άρθρο με τίτλο «Η δημοκρατία τού όλα επιτρέπονται» στην «Κ» της 1/3/20. Στο άρθρο αυτό επισημαίνονται οι κίνδυνοι από το φαινόμενο του λαϊκισμού που πλήττει τη χώρα και διατυπώνεται το συμπέρασμα ότι η χώρα δεν θα μπορεί να κυβερνηθεί από κανέναν, αν δεν κάνουμε κάτι για να αντιμετωπίσουμε την αρρώστια του λαϊκισμού. Προσπαθώντας να βρω κι εγώ τι μπορεί να είναι αυτό το κάτι που πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τον λαϊκισμό, έκανα τις παρακάτω σκέψεις που ελπίζω ότι θα βοηθήσουν αρκετά. Κατ’ αρχήν πρέπει να πάψουμε ως λαός να επιδιώκουμε την ικανοποίηση των προσωπικών μας συμφερόντων, αδιαφορώντας αν αυτό βλάπτει τη χώρα μας όλη. Κλείνουμε, για παράδειγμα, τους δρόμους με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις για να επιδιώξουμε προσωπικά μας συμφέροντα, αδιαφορώντας αν έτσι βλάπτουμε το σύνολο των άλλων συνανθρώπων μας που δεν φταίνε σε τίποτα.
Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτή η αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς μας; Η ευθύνη πέφτει πρώτα πρώτα στα κόμματα, στους ηγέτες τους και στους βουλευτές τους. Πρέπει να πάψουν να έχουν το μυαλό τους καρφωμένο στο αν οι ψηφοφόροι τους θα τους εκλέξουν ξανά στις επόμενες εκλογές. Ευθύνη επίσης έχουν και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, δεν πρέπει να κολακεύουν απλώς τους αναγνώστες, θεατές, ακροατές τους. Ευθύνη έχουν και οι συνδικαλιστές, δεν πρέπει να έχουν τον νου τους μόνο στο πώς θα επανεκλεγούν στις επόμενες αρχαιρεσίες.
Αν τα παραπάνω αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να γίνουν, τότε θα πρέπει να ληφθεί ένα άλλο μέτρο: να γίνει ποινικό αδίκημα με βαρύτατες ποινές για όποιους υπονομεύουν το γενικό συμφέρον της χώρας, υποστηρίζοντας (με λόγια ή πράξεις) αντίθετα προς αυτό ατομικά ή και ομαδικά συμφέροντα και απόψεις.
Γεωργιος Κουλουκης, Συνταξιούχος δικηγόρος, Αθήνα