Κύριε διευθυντά
Διάβασα δυο φορές το άρθρο του κ. Κασιμάτη στο φ. της 5ης Ιουνίου, με τον τίτλο «Από κουσούρι έγινε καρκίνωμα». Την πρώτη για το πληρέστατο περιεχόμενό του και τη δεύτερη για το γλαφυρό, αλλά και δηκτικό ύφος του. Το άρθρο δεν αφήνει κανένα περιθώριο για περαιτέρω ανάλυση, αφού με πλήρη σαφήνεια τοποθετεί τον κ. Φίλη στις πραγματικές διαστάσεις του και τον συμπληρώνει με το αλήστου μνήμης «η αριστεία είναι ρετσινιά» του κ. Μπαλτά. Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω ότι αλησμονήτου μνήμης υπουργοί Παιδείας θα παραμείνουν ολόκληρο το τρίο Φίλης – Μπαλτάς – Γαβρόγλου, για να πληρωθεί το ρητό «πάρ’ τον ένα και κτύπα τον άλλο…», οι οποίοι στο όνομα της γνήσιας Αριστεράς προώθησαν ισοπεδωτικές μεταρρυθμίσεις με στόχο τη δημιουργία χειραγωγήσιμου λαϊκού όχλου από ψευτοαριστερούς καπήλους της, δεδομένου ότι οι γνήσιοι ιδεολόγοι αριστεροί μετά τους Ηλιού, Κύρκο, Φαράκο και τινάς άλλους, είναι είδος που τελεί υπό εξαφάνιση. Αφορμή για το παρόν, ολίγον οργίλον ύφος του, είναι πρώτον, για να συγχαρώ τον κ. Κασιμάτη και δεύτερον, για να εκφράσω την αγανάκτησή μου για την επαίσχυντη υποκρισία του κ. Φίλη για τα χονδροειδή του ψεύδη και ανακρίβειες περί των προτύπων γυμνασίων, ως απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, η οποία μαζί με τη Βαρβάκειο και την Ιωαννίδειο αποτελούσαν τα τρία πρότυπα γυμνάσια της χώρας.
Η μνήμη μου γυρνάει περί τα 65 χρόνια πίσω για να θυμηθώ τους συμμαθητές μου της εποχής εκείνης, περίπου 40 τον αριθμό, εκ των οποίων μόνον περί τους 10 ήταν παιδιά απλών φτωχών οικογενειών από την πόλη των Ιωαννίνων και τα υπόλοιπα ήμασταν παιδιά από διάφορα χωριά της περιοχής. Το ένα φτωχότερο από το άλλο, που περιμέναμε τον «τρουβά» από το χωριό ή λίγο ζεστό «φαΐ» από τους μαγείρους στρατιωτικών μονάδων που έδρευαν στην πόλη.
Κανείς τους δεν μπορεί να ξεχάσει τα μεγάλα τυροκονσερβοκούτια της Ούνρας, που μ’ ένα σύρμα για χερούλι είχαν μετατραπεί σε αυτοσχέδιες καραβάνες για να πάρουν 2 ή 3 κουτάλες φαγητό από τα στρατιωτικά μαγειρεία. Βέβαια, ο κ. Φίλης δεν είχε γεννηθεί τότε και ίσως «ακουστά» μόνον να έχει γι’ αυτή την «ελίτ» των πλουσιοπαίδων από τα χωριά του νομού. Από τα 30 αυτά παιδιά της ανωτέρω «προνομιούχου ελίτ» τα 29 εισήχθησαν στα πανεπιστήμια των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης με 33 επιτυχίες, καθώς 4 εξ αυτών επέτυχαν σε 2 σχολές, και εξελίχθηκαν, αξιοκρατικά, σε λαμπρούς επιστήμονες που ωφέλησαν παντοιοτρόπως την ελληνική κοινωνία, χωρίς να μετατραπούν σε «καρκίνωμα στα σπλάχνα των σχολείων», όπως ισχυρίζεται ο, κατά κοινήν ομολογίαν, στερούμενος τίτλων σπουδών κ. Φίλης, που μόνον στην Ελλάδα θα γινόταν και υπουργός Παιδείας για να την αναβαθμίσει με βάση τις βαθιές του… γνώσεις και εμπειρία στην επιστημονική έρευνα και διδασκαλία που ποτέ του δεν γνώρισε στην πράξη. Δεν είναι επίσης γνωστόν αν πλην της μητρικής είναι και κάτοχος κάποιας ξένης γλώσσας που θα του επέτρεπε να ενημερωθεί για το τι γίνεται στις προηγμένες χώρες της Ε.Ε., οπότε θα ήταν ολιγότερον λαλίστατος και θα εφήρμοζε τα ρητά «το σιγάν καλύτερον του λαλείν» και «η ημιμάθεια χειροτέρα της αμαθείας». Αυτά τα ολίγα, λόγω του περιορισμένου τού χώρου, για τα «καρκινώματα και τις ρετσινιές» των κ. Φίλη και Μπαλτά, που θα τους συνοδεύουν ανεξίτηλα σε όλη τους τη ζωή και οποιοσδήποτε περαιτέρω σχολιασμός τους θα τους περιποιούσε απρόσμενη τιμή.
Με αυτό το σκεπτικό, ούτε το παρόν σχόλιο τους άξιζε να γραφεί, αν ο υποφαινόμενος, ως απόφοιτος της Γεραράς Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων, δεν αισθανόταν το ιερόν καθήκον απέναντι στη μνήμη των αποδημησάντων συμμαθητών του να εκφράσει, εν μέσω τριγμών των οστέων τους, την αγανάκτηση και την οργή τους για τους αήθεις χαρακτηρισμούς τους από τον κ. Φίλη ως «ελίτ πλουσιοπαίδων» και προϊόν «γάγγραινας στα σπλάχνα των σχολείων». Αμήν και έλεος.
Π. Καρακατσουλης, Ομότ. καθ. Γεωπονικού Παν/μίου, αριστούχος γεωπόνος, πολιτ. μηχ/κός ΕΜΠ, διπλ/χος υδραυλικός μηχ/κός Πολυτεχνικής Σχολής Παν/μίου Τουλούζης