Κύριε διευθυντά
Το κείμενο της κ. Μάρως Βασιλειάδου «Ο Γκράχαμ Γκριν πηγαίνει σινεμά» («Η Καθημερινή», 28.6.2020) ήταν, ελπίζω, για αρκετούς αναγνώστες ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο.
Αν ο κατάλογος των μυθιστορημάτων του Γκριν που παρατίθενται στο έργο «Ο καπετάνιος και ο εχθρός» (εκδόσεις Ψυχογιός, 1991) είναι πλήρης, τότε μόνο δύο ενδέχεται να μην έχουν μεταφραστεί στη γλώσσα μας. Παραθέτω μερικούς τίτλους κάπως απόμερους: «Ο 10ος άνθρωπος», «Το υπουργείο του τρόμου», «Ο άνθρωπος μέσα μας». Προσθέτω και το έξοχο «Μονσινιόρ Κιχώτης». Δυστυχώς, τώρα μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία ενδέχεται να αλιεύσει ο φιλογκρινικός αναγνώστης κάποια από τις εκδόσεις αυτές.
Είναι παρήγορο που ο βασανισμένος όσο σχεδόν και οι ήρωές του Γκράχαμ Γκριν ξαναπερπατάει ανάμεσά μας τα τελευταία χρόνια. Και μακάρι να βρισκόταν ένας φιλόπονος αναγνώστης του, που θα επωμιζόταν τη σύνταξη της ελληνικής εργογραφίας εκείνου στον οποίο μαθήτευσε ο Τζον Λε Καρέ. Αν μάλιστα ο συντάκτης της εργογραφίας αποφάσιζε να συντάξει μια πλήρη ελληνική βιβλιογραφία του Γκριν, θα του ήμασταν ευγνώμονες όσοι αγαπούμε τον άδικα παραθεωρημένο από τους Σουηδούς ακαδημαϊκούς συγγραφέα.
Ν. Δ. Τριανταφυλλoπουλος