Κύριε διευθυντά
Η έπαρση και η αμετροέπεια που φαίνεται να διακρίνει τον πρόεδρο της Τουρκίας, και θα έλεγα ακόμα μια τάση υποτίμησης των Ελλήνων, δεν συνάδει με τη συμπεριφορά των αυθεντικών σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι μετά το Χάτ-ι Χουμαγιούν του 1856, (μεταρρυθμιστικό διάταγμα) ανεγνώριζαν την μεγίστη συμβολή των Ελλήνων της αυτοκρατορίας στην κατεύθυνση να καταστεί ένα σύγχρονο κράτος.
Ετσι, όταν ο εκ Θράκης μεγαλοτραπεζίτης της Κωνσταντινουπόλεως και εθνικός ευεργέτης της Ελλάδος και «εξαίρετος της εθνικής εκπαιδεύσεως χορηγός» (Ζαρίφεια Διδασκαλεία), Γεώργιος Ζαρίφης (1807-1884), η τράπεζα του οποίου διεχειρίζετο το οθωμανικό χρέος, «επανακάμψας… εξ Ευρώπης, όπου διέμενεν επί τρία σχεδόν έτη, χάριν της υγείας του… ο σουλτάνος (Αβδούλ Χαμίτ) εξεδήλωσε τας προς τον επιστρέψαντα άνδρα αισθήματά του, μεθ’ όλης της ανατολικής διαχύσεως…»
Τον επεσκέφθησαν ακόμα και οι αυτοκρατορικοί πρίγκιπες οι οποίοι, εις ένδειξιν βαθυτάτου σεβασμού, «ησπάσθησαν την δεξιάν του». Και κλείνει η αθηναϊκή εφημερίδα ΑΙΩΝ της 8.6.1882, με το σχόλιο: «Υιοί Σουλτάνου ασπάζονται την δεξιάν έλληνος και να εκδίδεται επί τούτω αυτοκρατορικός ιραδές είναι βεβαίως εκ των γεγονότων άτινα ει τις προ τριάκοντα… ετών έλεγε ως γενησόμενα θα εξελαμβάνετο ως φρενοβλαβής.»
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος