Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του καθηγητού ΑΠΘ κ. Σπ. Σφέτα «Θεσσαλονίκη, η αποποίηση του γερμανικού δώρου από τους Σέρβους» στην «Κ» της Κυριακής 17-2-2018 –αναφέρεται σε περίπτωση που θυμίζει τη λαϊκή έκφραση «μαλώνουν σε ξένον αχυρώνα»– δίνει την αφορμή να εξηγηθεί ο από πολλούς παρεξηγημένος και συκοφαντημένος ως «ξενοφοβικός» και «αντιδραστικός» χαρακτήρας αυτής της πόλης και μεγάλου μέρους των κατοίκων της.
Ο κ. Σφέτας αποκρούει με ακριβή ιστορικά στοιχεία την άποψη ότι η Σερβία εποφθαλμιούσε τη Θεσσαλονίκη. Οσο είναι αλήθεια όμως ότι αρνήθηκε να τη δεχτεί με τη μορφή «μήλου της Εριδος» που το διακινούσε και το προσέφερε ο Χίτλερ, άλλο τόσο η προσφορά επιβεβαιώνει το γεγονός ότι τη Θεσσαλονίκη την έβλεπαν πολλοί ως ωραίο και εύγευστο «μήλο» και την εποφθαλμιούσαν. Πρόσφατα οι Τούρκοι κάτι είπαν για τον Κεμάλ, για τη Θεσσαλονίκη και για τη Μακεδονία.
Πολλοί μνηστήρες –λέει η Ιστορία, ιδιαίτερα αυτή του πρώτου μισού του 20ού αι.– «ήθελαν» τη «Νύμφη του Θερμαϊκού». Οι κάτοικοί της δεν είχαν την πολυτέλεια να αισθάνονται το ίδιο ασφαλείς όσο οι νοτιότεροι Ελληνες. Αισθάνονταν και –ακόμα, ίσως– αισθάνονται ως ακρίτες. Eχουν ακριτική συνείδηση. Γι’ αυτό δυσπιστούν στις μεγάλες γαλαντομίες της διαφημιζόμενης πολυπολιτισμικότητας της πόλης και της τόσο καλοπροαίρετης ακροβασίας «ελληνοποίηση της Θεσσαλονίκης», η οποία επιχειρεί να αντλήσει από κατασκευαζόμενο παρελθόν για να ποτίσει «μπαξέδες» του μέλλοντος.
Κι αν χρειαζόταν ένα επιμύθιο, θα ήταν το εξής: Ας είναι λίγο πιο επιφυλακτικοί όσοι, εκτός Θεσσαλονίκης και πράγματι καλοπροαίρετοι, συντάσσονται, εκθύμως και κατά παρανόηση «προοδευτικώς», με διάφορους θαυμαστές της ακροβασίας.
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη