Κύριε διευθυντά
Στην υπό τον τίτλο «Ιός μικροψυχίας, νόσος ημιμάθειας» ενδιαφέρουσα επιστολή που δημοσιεύθηκε (10/6/2020) στα «Γράμματα αναγνωστών» της «Κ», κοντά στα σωστά για τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ ιατρού και ασθενούς και για τον ιό του φθόνου που έκανε τη διασπορά του μεταξύ των επικριτών του κ. Τσιόδρα, διαβάζει κανείς και τα εξής: «Ομως “προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται”, κατά τον Θουκυδίδη».
Η περίπτωση θυμίζει σκηνή της ταινίας «Τζένη-Τζένη» (1966, σε σενάριο Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη), όπου η Τζένη Καρέζη τελεί εικονικό γάμο με τον Αντρέα Μπάρκουλη, υπό την καθοδήγηση του Λάμπρου Κωνσταντάρα και τις ευχές του πατέρα της Διονύση Παπαπαγιαννόπουλου (όλοι αξέχαστοι, όλοι αθάνατοι στο στερέωμα των αστεριών της υποκριτικής Τέχνης μιας εποχής προ της οποίας ωχριά παντί τρόπω η σημερινή…). Κάποια στιγμή και ενώ ένας όμιλος διασημοτήτων απειλεί να αποκαλύψει την ταξική και μορφωτική κατωτερότητα της νύφης, κάποιος εκ των κυρίων αυτών της εκστομίζει τη φράση «“Δει δε χρημάτων”, όπως είπε ο εθνικός ημών… Περικλής». Η δε χαρίεσσα και ανοικτίρμων νεαρά, δείχνοντας όλα τα κατ’ άμφω προσόντα της και εντυπωσιάζοντας την ομήγυρη παρατηρεί: «Αυτό το είπε ο εθνικός ημών… Δημοσθένης».
Τούτ’ αυτό συμβαίνει και εν προκειμένω. Ο ειπών είναι ο Δημοσθένης σε έναν από του φλογερούς, όσο και εμπαθείς «Φιλιππικούς» του [(Ολυνθιακός α΄ (1) (16-20)].
Γεράσιμος Μιχαήλ Δώσσας, Θεσσαλονίκη