Κύριε διευθυντά
Η ομόνοια χτίζει σπίτι και η διχόνοια το γκρεμίζει. Εσχάτως δημοσιεύονται χαρακτηρισμοί προσώπων και καταστάσεων όπως: Ελευθέριος Βενιζέλος, Κωνσταντίνος και Μικρασιατική Καταστροφή. Ομως τα τραγικά του παρελθόντος πρέπει να πέφτουν στον τάφο της λησμονιάς και με τη γνώση της ιστορίας να υπάρχει συνεργασία διά το καλό της πατρίδας μας. Οταν ο Βενιζέλος με τον Κωνσταντίνο είχαν αγαστή συνεργασία ελευθέρωσαν την Ηπειρο και τη Μακεδονία. Ο Ιωάννης Μεταξάς αναφέρει: «Οταν ο Βενιζέλος με ηρώτησεν “ποίον βλέπεις Αρχιστράτηγον εν ώρα πολέμου;”, δεν εδίστασα να απαντήσω: “Ενα και μόνον: τον Διάδοχον Κωνσταντίνο” και ο Βενιζέλος απήντησε: “Εχεις δίκαιον”». Ο Βενιζέλος ήταν ρεαλιστής και τολμηρότατος, ιδιοσυγκρασία ισχυρά και εύστροφος. Ηταν κατά τον Γάλλον πρωθυπουργόν Πουανκαρέ «πολύτροπος πολιτικός. Είχε νόηση ισχυρή, ενεργητικότητα ακατάβλητον και προσωπικότητα επιβλητική. Παρά τις ικανότητές του αυτές, ο Βενιζέλος επωφεληθείς το 1919 της ανάγκης που ευρέθησαν η Αγγλία και η Γαλλία να περιορίσουν τις επεκτατικές τάσεις της Ιταλίας στο Σαντζάκιο της Σμύρνης να τις εξυπηρετήσει, απέστειλε αλογίστως τον ελληνικό στρατό στη Μ. Ασία, χωρίς να λάβει υπ’ όψιν του τις συνετές προς αυτόν συμβουλές του Ι. Μεταξά, χωρίς να ζητήσει από τις αποστέλλουσες την Ελλάδα στη Μ. Ασία δυνάμεις ουδεμίαν εγγύηση διά το κολοσσιαίο εγχείρημα το οποίο ανελάμβανε, με αποτέλεσμα ο ελληνικός ηρωικός στρατός, μετά τριετείς σκληρούς και πολύνεκρους στη Μ. Ασία αγώνες, να ταπεινωθεί. Ακολούθησαν η εκρίζωση του έως τότε διασωζόμενου ελληνισμού ολόκληρης της Μ. Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Η μεταφύτευση στην ελεύθερη Ελλάδα 1.400.000 διασωθέντων Ελλήνων προσφύγων από τη Μ. Ασία, την Ανατ. Θράκη και την Κωνσταντινούπολη. Ο φοβερός διχασμός των Ελλήνων και τα μεταξύ των αναπτυχθέντα μίση, τα οποία επί σειρά ετών εβασάνισαν και κατέθλιψαν την ελληνική κοινωνία. Αληθής εθνική συμφορά.
Αυτά προς αποφυγήν τέτοιων λαθών και σφαλμάτων.
Γεωργιος Παναγακος, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Σπάρτη