Κύριε διευθυντά
Σωστά, νομίζω, γράφει ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος στην «Καθημερινή» τής 9ης Ιουλίου ότι οι νεόκοποι φιλελεύθεροι και η Αριστερά θεωρούν ότι η σκέψη ξεκινάει από τον Μαρξ και τον 19ο αιώνα. Γιατί όμως; Μήπως γιατί δεν έχουν διαβάσει τον Μαρξ;
Φαντάζεστε πώς θα αντιδρούσε σήμερα ο Μαρξ, αν άκουγε ότι Ελληνες οπαδοί του μάχονται τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και της αρχαίας ιστορίας; Και καλά να μην έχουν διαβάσει τη «Διαφορά της δημοκρίτειας και επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας», έστω κι αν η υποδειγματική παρουσίαση από τον μοναδικό Παναγιώτη Κονδύλη την καθιστά απόκτημα της παγκόσμιας βιβλιογραφίας.
Να μην έχουν όμως διαβάσει ούτε το Κεφάλαιο; Ορισμένα σημεία του θα ’λεγες ότι είναι υπόμνημα στον Αριστοτέλη. Για να μη θυμίσω ότι ξεκινάει ο Μαρξ από τον Ομηρο και καταλήγει στον Σέξτο Εμπειρικό με παραπομπές στο πρωτότυπο αρχαίο κείμενο. Από αυτούς τους αρχαίους συγγραφείς θέλουμε να απαλλαγούμε οι Νεοέλληνες.
Πιστεύω πάντως ότι τα πράγματα δεν έφθασαν ακόμη στο απροχώρητο. Βεβαίως το πρόγραμμα διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι ιδανικό. Εχοντας όμως κοιτάξει τα δύο τελευταία χρόνια τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων είδα ότι και εξοικείωση με τα κείμενα πρέπει να διαθέτουν τα παιδιά και επαρκή γνώση γραμματικής και συντακτικού. Βεβαίως αποφασιστική είναι η συμβολή των εκπαιδευτικών. Ευτυχώς υπάρχουν και καθηγητές αφοσιωμένοι στη δουλειά τους, ικανοί να εμπνεύσουν, αφιερώνοντας ώρες διδασκαλίας και εκτός προγράμματος.
Είναι όμως εξίσου αλήθεια ότι ορισμένες πλευρές του συστήματος παρακινούν σε στείρα αποστήθιση, που τη λέμε παπαγαλία. Αυτό θα μπορούσε να εκλείψει, τουλάχιστον στη θεωρητική κατεύθυνση, αν δεν υπήρχε γνωστό κείμενο στις Πανελλαδικές Εξετάσεις αρχαίων ελληνικών και λατινικών και αν αυξανόταν η ύλη της Ιστορίας. Παλαιότερα στις εισαγωγικές εξετάσεις της Νομικής Σχολής τα κείμενα ήταν άγνωστα και η Ιστορία περιελάμβανε την ύλη των έξι τάξεων του Γυμνασίου. Κάτι τέτοιο δεν θα εμπόδιζε φυσικά να συμπληρωθεί ο αριθμός των εισακτέων σε κάθε σχολή, αφού η ύλη θα ήταν κοινή για όλους.
Ας διατυπώσω και μιαν απορία. Στην περίπτωση του κ. Θεοδωρόπουλου η διδασκαλία των Γάλλων καθηγητών και ειδικότερα του εξαίρετου Πιέρ Βιντάλ-Νακέ έπεσε σε γη αγαθή και καρποφόρησε. Τι άραγε συνέβη με ορισμένους καθηγητές Ανωτάτων Σχολών μας, όσοι είναι αυτοί, και δεν φιλοδοξούν να ανυψώσουν τη δική μας ανώτατη εκπαίδευση στο επίπεδο των αλλοδαπών πανεπιστημίων, από τα οποία, υποθέτω, διήλθαν;
Αντ. Βαγιας – Δικηγόρος