Κύριε διευθυντά
Αναφορικά με πρόσφατο ολοσέλιδο αφιέρωμα της κυριακάτικης «Καθημερινής» με τίτλο «Μπορεί ο αθλητισμός να κάνει κακό στα παιδιά», θα ήθελα να κάνω τις εξής επισημάνσεις:
1. Αναμφισβήτητα, η έρευνα που μόλις ξεκίνησε είναι πράγματι πρωτοποριακή και θα σηματοδοτήσει μια νέα αντίληψη για τα οφέλη του αθλητισμού, αλλά και τις επιπτώσεις από τις αυξανόμενες επιβαρύνσεις και το χωρίς όρια «κυνήγι» των επιδόσεων, που ήταν άγνωστα και αδιάφορα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας.
2. Είναι γνωστό ότι η αξιοπιστία κάθε έρευνας στηρίζεται αποκλειστικά σε επιστημονικά πορίσματα, μακριά από τις όποιες προσωπικές εκτιμήσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε μια έρευνα που μόλις ξεκίνησε οι ερευνητές προκαταβάλλουν τα αποτελέσματα και τοποθετούνται εξ αρχής με θέσεις όπως «δεν θα έστελνα ποτέ τα παιδιά μου να ασχοληθούν με την άρση βαρών» ή ότι «η άρση βαρών πηγαίνει ενάντια στη φύση μας». Ασφαλώς αυτές οι τοποθετήσεις αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γονιού, όχι όμως και ενός ερευνητή, του οποίου οι διαπιστώσεις πρέπει να στηρίζονται αποκλειστικά σε επιστημονικά ευρήματα και τα οποία προς το παρόν απουσιάζουν.
3. Οσον αφορά την άρση βαρών, την οποία υπηρετώ για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, με διάφορες ιδιότητες (όπως πρωταθλητής ανδρών και εφήβων, μέλος εθνικής ομάδας για περισσότερα από 6 χρόνια, τεχνικός διευθυντής, διευθυντής αγώνων στους Ολυμπιακούς Αγώνες «Αθήνα 2004»), θα ήθελα να επισημάνω ότι αποτελεί τον μοναδικό «Ιανό» του αθλητισμού. Η άρση βαρών είναι και ξεχωριστό άθλημα με τους δικούς του κανονισμούς, αλλά και μέρος της ευρύτερης προπονητικής πρακτικής. Οι αθλητές όλων των αθλημάτων ασκούνται στην άρση βαρών. Κατά συνέπεια, νομοτελειακά όλοι θα προπονηθούν στην άρση βαρών, εκτός και αν προκύψουν νέες προπονητικές μέθοδοι και επινοηθεί ένας νέος «προπονητικός τροχός».
4. Απο την εποχή του Κόροιβου (1ος καταγεγραμμένος ολυμπιονίκης, 776 π.Χ.) μέχρι και σήμερα είναι κοινός τόπος ότι σε όλα τα αθλήματα η προστασία της υγείας των αθλουμένων βασίζεται στη θέση του Αριστοτέλη ότι η «υπερβολή και η έλλειψη φθείρουν την τελειότητα, ενώ η μεσότητα τη διασώζει» (Αριστοτέλης, «Ηθικά Νικομάχεια», Ενότητα 8η). Και αυτό ασφαλώς δεν αφορά την άρση βαρών, αλλά όλα τα αθλήματα του ολυμπιακού προγράμματος και ιδιαίτερα όσους με σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια παρερμηνεύουν το ολυμπιακό απόφθεγμα «πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά».
Αισθάνομαι υποχρεωμένος να προσθέσω ότι τοποθετήσεις διακεκριμένων επιστημόνων ότι η «άρση βαρών πηγαίνει ενάντια στη φύση» δημιουργεί ένα μείζον ηθικό δίλημμα. Προσωπικά αναρωτιέμαι για το μέγεθος της δικής μου ηθικής ευθύνης, αν το άθλημα στο οποίο ανήκω και στο οποίο με ιδιαίτερο ζήλο προέτρεψα να ασχοληθεί και το δικό μου παιδί είναι τελικά επιβλαβές για την υγεία των παιδιών.
Συμπερασματικά θεωρώ ότι θα πρέπει να συγκρατήσουμε τη σημαντικότητα της έρευνας, να συμβάλουμε στον βαθμό που είμαστε χρήσιμοι στην ερευνητική διαδικασία και να αναμένουμε την ανακοίνωση των κρίσιμων ερευνητικών αποτελεσμάτων για την υγεία των παιδιών.
Θα ήθελα ακόμη να κάνω γνωστό ότι την περίοδο που διανύουμε διοργανώνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο η πρώτη Σχολή Προπονητών Αρσης Βαρών, με βάση το νέο αναβαθμισμένο πρότυπο λειτουργίας σχολών προπονητών, με εισηγητές επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, στην οποία έχω την τιμή να είμαι ο διευθυντής.
Μέσω της «Καθημερινής», απευθύνω πρόσκληση στους αξιότιμους καθηγητές κ. Γεώργιο Χρούσο και κ. Πάνο Σταματόπουλο να αφιερώσουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να ενημερώσουν τους 45 νέους υποψήφιους προπονητές για τους ενδεχόμενους, κατά την άποψή τους, κινδύνους υγείας που προέρχονται από την άρση βαρών, αλλά και να ακούσουν τον αντίλογο για την άδικη στοχοποίηση ενός αθλήματος που, για όσους το γνωρίζουν, τηρουμένου του αριστοτελικού μέτρου, προσφέρει στη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών.
Γιωργος Ηλιου
Διευθυντής Σχολής Προπονητών Αρσης Βαρών, διδάκτωρ Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, διδάκτωρ Οργάνωσης και Διοίκησης,
Πανεπιστήμιο Πειραιώς