Κύριε διευθυντά
«Οσάκις το σώμα ευεκτεί και η ψυχή υγιαίνει». Πιθανότατα, πολλοί από τους ανθρώπους των σπορ δεν γνωρίζουν ότι υπήρξε στο παρελθόν ένας σημαίνων εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Πίστεως με βαθιά φίλαθλες πεποιθήσεις, ενώ παράλληλα στους κόλπους της Εκκλησίας λίγοι θα έχουν υπόψη τους ότι υφίσταται «επισήμως» άγιος προστάτης της «Γυμναστικής Αθλήσεως και των Ολυμπιακών Αγώνων». Πρόκειται για τον Αγιο Νεκτάριο και η όλη προσπάθεια ανάδειξης του θέματος ξεκίνησε στις αρχές της νέας χιλιετίας, λίγα χρόνια πριν από την «Ολυμπιάδα της Ελλάδας». Βέβαια, η ενδιαφέρουσα –και εν πολλοίς άγνωστη– ιστορία ξεκινάει πολύ παλιότερα…
Τρία χρόνια πριν από την Ολυμπιάδα του 1896, κατά τα εγκαίνια (21/08/1893) του Γυμναστικού Συλλόγου Κύμης, ο μετέπειτα Αγιος Νεκτάριος (τότε ιεροκήρυκας στην ευρύτερη περιοχή της Ευβοίας) εκφώνησε μια ομιλία «Περί Γυμναστικής», στην οποίαν ανέπτυξε τις θέσεις του για τη λελογισμένη «σωματική γυμνασία», που τη θεωρούσε «αναπόσπαστο ακόλουθο και σύντροφο παντός ελευθέρου και ευ ηγμένου πολίτου».
Συγκεκριμένα, στο εν λόγω κείμενο αναδεικνύεται το αρχαιοελληνικό «μέτρον άριστον» (μεσότης) και η υψηλή έννοια της σωφροσύνης, ενώ αποκλείεται ο αυτοσκοπός της αθλήσεως αυτής καθ’ αυτήν, καθότι, ακολουθώντας τον Σταγειρίτη φιλόσοφο Αριστοτέλη, «τα τε υπερβάλλοντα γυμνάσια και τα ελλείποντα φθείρει την ψυχήν, σώζεται δε η σωφροσύνη υπό της μεσότητος». Αναλυτικότερα, ο Αγιος Νεκτάριος υπογραμμίζει και τα ευρύτερα οφέλη της «συναθλήσεως», η οποία κατορθώνει «να συσφίγξει τους δεσμούς της φιλίας, να αδελφοποιήση την νεολαίαν, να διασκεδάση τας ταπεινάς αντιπαθείας και αντιζηλίας, αναπτύξη την ευγενή άμιλλαν, αυξήση την φιλοτιμίαν, απομακρύνη την αργίαν – την γενέτειραν της ακηδίας, της χαυνότητος, της αμελείας και πάσης κακίας…». Παράλληλα, τονίζεται και η υπερτοπικότητα του όλου εγχειρήματος της σύστασης παρόμοιων Γυμναστικών Συλλόγων, καθότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται άνδρες καλοί καγαθοί «ωφέλιμοι τη τε πόλει και τη κοινωνία και τη πατρίδι… ωφελιμότατοι προς τε το έθνος και την ανθρωπότητα εν γένει…». Σε αυτό το σημείο, ο λόγος του Νεκταρίου γίνεται έντονα πολυφασματικός (και επαναστατικός – ανατρεπτικός για την εποχή του), «εκπέμποντας» σε όλες τις (τότε γνωστές) «συχνότητες» από το ενοριακό μέχρι το οικουμενικό επίπεδο… Οι απόψεις του Αγίου Νεκταρίου παραμένουν πάντα επίκαιρες και ακανθώδεις («τσουχτερές»), καθότι το σύγχρονο Olympic Games Spirit έχει παρεκκλίνει από το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο» του Κωστή Παλαμά…
Τέλος, είναι(;) γεγονός πως αν σήμερα διάβαζαν τις απόψεις του Νεκταρίου παράγοντες και εκπρόσωποι από τον χώρο του ελληνικού αθλητισμού – πρωταθλητισμού, θα χλόμιαζαν (;) από το βάρος των ευθυνών…
Εμείς, στη μικροκλίμακα που μας αναλογεί, ας συνεχίζουμε κάθε στιγμή «τον αγώνα τον καλόν», ακολουθώντας «Σηλυβρίας τον γόνον», «τον αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον», σε μια προσπάθεια να γεμίσουμε την κοινωνία με «ελευθέρους και ευ ηγμένους» πολίτες…
Ιωαννης Μιχαλακοπουλος, Κυψέλη