Κύριε διευθυντά
Η καταστροφή του παγκόσμιου πολιτιστικού και χριστιανικού μνημείου της Παναγίας των Παρισίων μάς γέμισε όλους με θλίψη, που κάπως μετριάστηκε με τη δήλωση του προέδρου της Γαλλίας, ότι το μνημείο μέσα σε πέντε χρόνια θα έχει πλήρως αποκατασταθεί. Η ίδια δήλωση όμως προκάλεσε σε εμάς τους Ελληνες και κυρίως στους κατοίκους της Αθήνας αισθήματα ντροπής και απελπισίας, γιατί μια άλλη χώρα μπορεί να αποκαταστήσει μια τεράστια καταστροφή σε ένα λογικό χρονικό διάστημα, ενώ εμείς, μολονότι πέρασαν επτά χρόνια από την πυρκαγιά που προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στην πρόσοψη και τη στέγη μόνον στο συγκρότημα των διατηρητέων κινηματογράφων «Αττικόν» και «Απόλλων», που βρίσκονται στο κεντρικότερο σημείο επί της οδού Σταδίου και κοσμούσαν την πόλη, δεν μπορέσαμε να τους επισκευάσουμε, μολονότι τα λεφτά υπάρχουν. Το ίδιο συμβαίνει με την οικία του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά στην οδό Τατοΐου στην Κηφισιά, που έχει κηρυχθεί διατηρητέα και καταρρέει ακατοίκητη. Στην ίδια μοίρα είναι και πολλά άλλα διάσπαρτα στην Αθήνα διατηρητέα ακίνητα, που για διαφόρους λόγους έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους μεταξύ των οποίων ΝΠΔΔ και το Δημόσιο, όπως το μέγαρο του ΙΚΑ στην οδό Πειραιώς και του υπουργείου Οικονομικών στη λεωφόρο Αμαλίας έναντι του νεοτοποθετηθέντος αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν την Αθήνα σωρευτικά και με τα άλλα προβλήματά της σαν πόλη εγκαταλελειμμένη και σε μαρασμό. Σαφώς κάθε περίπτωση έχει και τη δική της αιτιολογία, όπως κληρονομικές διαφορές, δικαστικές διενέξεις ακόμα και μεταξύ ομόρων κοινωφελών ιδρυμάτων, έλλειψη χρημάτων κ.λπ. και για το Δημόσιο η γραφειοκρατία σε συνδυασμό με την πολυνομοθεσία για τα δημόσια έργα. Το κράτος όμως δεν πρέπει να παραμένει αδιάφορο μέχρις ότου κάθε φορέας επιλύσει και αν, τα προβλήματά του, γιατί η προσβολή του πολιτιστικού περιβάλλοντος και η εικόνα της Αθήνας καθημερινά θα χειροτερεύουν. Το άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος ορίζει ότι τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών. Σε εκτέλεση λοιπόν της συνταγματικής αυτής επιταγής πρέπει να ιδρυθεί με νόμο ένας δημόσιος φορέας, που με ίδια μέσα, για να αποφύγουμε τους δημοσίους διαγωνισμούς και τις δικαστικές προσφυγές, που καθυστερούν το έργο, να αποκαθιστά τα διατηρητέα κτίρια. Με τον ίδιο νόμο θα ορίζονται ο τρόπος και τα μέσα χρηματοδοτήσεως και η ανάκτηση της δαπάνης.
Λεανδρος Τ. Ρακιντζης, Αρεοπαγίτης ε.τ.