Κύριε διευθυντά
Δεν έκλαψε τον πατέρα της, γιατί ήταν μωρό όταν εκείνος έπεσε υπέρ πατρίδος, στη Γουμένισσα του Κιλκίς στα 1919. Ο Γιαννίκος, ο αδερφός της, ο… μεγαλύτερος, ήταν δύο χρονών και δεν γνώρισε κι αυτός τον ήρωα πατέρα του.
Τα δυο αδερφάκια ορφάνεψαν και από μάνα στα 12 και στα 13 τους χρόνια. Τότε άπλωσε περισσότερο προστατευτικά τα άχραντα χέρια της, στα δυο ορφανά, η πονετική γειτόνισσά τους, η Παναγία, και τα πήρε στοργικά στην αγκαλιά της.
Ο θείος τους ο Μιχάλης, ο δάσκαλος, μεγάλος παιδαγωγός και άνθρωπος, ζώντας δίπλα, φρόντιζε τα ορφανά, όπως τα δικά του παιδιά. Μεγαλώνοντας, η θεια μου η Θοδώρα, έπαιρνε ό,τι καλό έβλεπε από τους συγχωριανούς μας και απόφευγε κάθε κακό. Ηθελε πάντα το δίκιο των ανθρώπων και ποτέ την αδικία. Στα 28 της παντρεύτηκε τον θείο μου τον Ηλία, συγχωριανό, εργατικό, καλόψυχο και πανέξυπνο άνθρωπο. Στο έπος του ’40, ο θείος μου ο Ηλίας σώθηκε από θαύμα, όταν εχθρική οβίδα έσκασε πάνω στο μικρό καταφύγιο και τον τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι. Με πολλή δουλειά και με τον τίμιο ιδρώτα τους, οι θείοι μου έκαναν μεγάλη προκοπή. Μεγάλωσαν τα παιδιά τους, δίνοντας σε αυτά σωστή ανατροφή και αρχές. Η θεια μου η Θοδώρα είχε μεγάλη και γενναία ψυχή. Οταν κάποτε εισήχθη σε νοσοκομείο για μεγάλη και σοβαρή επέμβαση, λίγο πριν αρχίσει η διαδικασία της εγχείρησης, ρώτησε τον χειρουργό εάν μπορεί να τραγουδήσει. Ο χειρουργός εξεπλάγη για το πρωτάκουστο αυτό αίτημα αρρώστου. Βεβαίως απάντησε στη θεια μου τη Θοδώρα. Και εκείνη άρχισε με φωνή γλυκιά, βροντερή και θαρραλέα το τραγούδι που της άρεσε, «Γλέντα καημένη μου καρδιά …». Ο γιατρός δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή του! Στην τοποθεσία «Λακκαρίνη» του χωριού μας, ο θείος μου ο Ηλίας είχε αγοράσει ένα χωράφι. Ακριβώς από πάνω είναι η κορυφή του βουνού, του «Αγιολιά». Είναι το ψηλότερο σημείο του χωριού μας, του Σταυροδρομίου Γορτυνίας, σε υψόμετρο 961 μ. πάνω από τη θάλασσα, με απέραντη θέα. Δεν αγόρασε την κορυφή γιατί ήταν του Αγιολιά, του Προφήτη. Τα άγια ανήκουν στους Αγίους. «Τα άγια τοις Αγίοις…». Αυτές τις μέρες, ο Προφήτης… ένευσε ν’ ανέβουν στην κορυφή όλα τα μέλη της οικογένειας του θείου μου του Λια και της θειας μου της Θοδώρας. Τα ένσαρκα τα οδήγησε ο μικρότερος, ο Βασίλης μας, τα άλλα βρέθηκαν εκεί κατά μυστηριώδη τρόπο!…
Μιχαλης Ιω. Μιχαλακοπουλος