Κύριε διευθυντά
Το κεφάλαιο «χρόνος» είναι το πολυτιμότερο αγαθό που διαθέτει ο άνθρωπος, ασχέτως αν οι περισσότεροι δεν εκτιμάμε δεόντως την αξία του. Ο χρόνος αποτελεί αγαθό αγνώστου ημερομηνίας λήξεως, καθόσον ανά πάσα στιγμή είναι δυνατό να κοπεί το νήμα της επίγειας ζωής του καθενός. Ο ποιητής Νίκος Γκάτσος στο ποίημά του «Ο χρόνος γρήγορα πετάει» αναφέρει χαρακτηριστικά: «Χρόνε νυχτοπούλι παγερό/ κόβεις με μαχαίρι τον καιρό/ γρήγορα πετάς, πίσω δεν κοιτάς».
Και ενώ είναι βέβαιο ότι ο χρόνος δεν μπορεί με οποιοδήποτε τίμημα να αγοραστεί και να επιμηκυνθεί, δύναται όμως να εξαγοραστεί κατά τον Απ. Παύλο, ο οποίος αναφέρει: «Βλέπετε πως περιπατείτε μη ως άσοφοι, αλλώς σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημεραί πονηραί εισί» [Εφ. 5,16].
Μιλάει ο Απόστολος για σωστή χρήση και αξιοποίηση του χρόνου με σοφία και σύνεση, καθώς ζούμε σε καιρούς χαλεπούς και πονηρούς. Η επωφελής εξαγορά του χρόνου κατά την έννοια του Ευαγγελίου θα γίνει με την ειλικρινή αυτοκριτική και ενδοσκόπηση του ανθρώπου ως προς την πνευματική του κατάσταση και τη γενναία απόφασή του να αξιοποιήσει τον εναπομένοντα χρόνο του με ειρηνικές πράξεις αγάπης, φιλανθρωπίας κα μετάνοιας σύμφωνα με το λειτουργικό αίτημα «τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι».
Η έναρξη της καινούργιας χρονιάς μπορεί να αποτελέσει ορόσημο για μια ριζική αλλαγή στη ζωή του ανθρώπου προς εσωτερική αναγέννηση και ψυχική του ισορροπία. Υπάρχουν πολλά ουσιώδη, ποιοτικά και αξιόλογα πράγματα στα οποία μπορούμε να επενδύσουμε επωφελώς τον κενό και απερίσκεπτα δαπανώμενο χρόνο μας, ο οποίος κυλάει σαν χείμαρρος χωρίς επιστροφή. «Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα./ Δώδεκα και μισή πώς πέρασαν τα χρόνια», αναρωτιέται ο Κ. Καβάφης.
Θυμίζω ότι η Εκκλησία μας στη Δοξολογία που τελείται την πρώτη του έτους συμπεριλαμβάνει μια ευχή, η οποία μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Και δος ημίν, Κύριε, εν ειρήνη και ομονοία τον κύκλον του ενιαυτού διελθείν». Μια ευχή για πολλούς αποδέκτες τις κρίσιμες ημέρες που διέρχεται η χώρα μας.
Δημήτριος Δημηνας, Δικηγόρος, Κατερίνη
«Ποιος τιμολογεί σ’ αυτόν τον τόπο;»
Κύριε διευθυντά
Μέσα στον Δεκέμβριο 2019 σε πληρωμή λογαριασμού ΔΕΗ, βάσει του αριθμού που εστάλη στο κινητό, σε ΑΤΜ της Εθνικής Τράπεζας η κράτηση ήταν 1,00 ευρώ. Το 2018 η κράτηση ήταν 0,50 ευρώ. Τι άλλαξε για να υπάρχει αύξηση 100%; Ελήφθη υπόψη κάποια μεταβολή της οικονομικής κατάστασής μου, που να δικαιολογεί τέτοια αύξηση; Tο ίδιο ισχύει και για τις λοιπές τράπεζες.
To θέμα είναι πόσες άλλες παρόμοιες αυξήσεις μέσα στην καθημερινότητα δεν γίνονται αντιληπτές. Ανάλογα ερωτήματα μπορούν να διατυπωθούν και αλλού. Γενικεύοντας, θεωρώ ότι «κάποιος» έλεγχος από πλευράς κράτους όλων των τιμολογήσεων είναι απαραίτητος. Ομως η άποψή μου είναι ότι υπάρχει «άβατο» για αρκετούς (τράπεζες, κινητή τηλεφωνία, συνδρομητικά κανάλια, πετρελαϊκές επιχειρήσεις, σούπερ μάρκετ, χώροι υγείας-φροντιστηρίων- έργων κ.λπ.).
Εντέλει, οι τιμολογούντες θα πρέπει να αποφασίζουν για την οικονομική τους θέση όχι μόνο διά των αριθμών, αλλά κυρίως βάσει της οικονομικής δυνατότητας των ανθρώπων και των μεταβολών της (εδώ χρειάζεται το κράτος). Ακόμη, σημειώνω την άποψή μου ότι ο ιδιωτικός χώρος μόνον εφόσον λειτουργεί σε επίπεδο ανταγωνισμού (χωρίς καρτέλ) και μόνον εφόσον τελεί διαρκώς υπό την παρακολούθηση του Δημοσίου είναι απαραίτητος για την εν γένει ανάπτυξη. Τελικά, παραμένει το ερώτημα: «Ποιος τιμολογεί σε αυτόν τον τόπο;».
Θάνος Θανασης, Τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ