Κύριε διευθυντά
Ω, πόσα βλοσυρά αντίγραφα του Μάρκου Πορκίου Κάτωνος του πρεσβυτέρου στη «Σύγκλητο» του ελληνικού δημόσιου λόγου, γραπτού και «πανελοπροφορικού», αναφωνούν καθημερινώς το «Η Καρχηδών πρέπει να καταστραφεί»! Εννοούν την κυβερνητική θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη!… Τους έχει τρομάξει η επιτυχία της. Αλλοι εξ αυτών κατάπιναν αμάσητη την κάμηλο των επιδόσεων του προκατόχου του στην Αμερική. Και άλλοι παριστάνουν τους εγγλέζικης ψυχραιμίας αφ’ υψηλού παρατηρητές. Ολοι διυλίζουν τον κώνωπα των παράπλευρων επιπτώσεων της βαναυσότητας Τραμπ στη συνάντηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό. Οι πρώτοι αφού εναλλάξ λιθοβόλησαν και αγκάλιασαν τους «Αμερικάνους φονιάδες των λαών», επιστρέφουν τώρα στο «χούι» τους που λόγω ηλικίας πια, δεν κόβεται, όπως τα παλιά άλογα δεν βγάζουν καινούργια περπατησιά. Οι δεύτεροι είτε κατέχονται από σύνδρομο Ναπολεόντειου αυτοθαυμασμού για την πολιτική τους οξύνοια είτε είναι νοσταλγοί ανακτορικού παρελθόντος με ανθρώπινες βρωμιές μέσα σε μεταξωτές κάλτσες.
Και οι μεν και οι δε το κάνουν επειδή φοβούνται. Τρέμουν προ του κινδύνου να υποστεί η «Ρώμη» τους πολιτική συρρίκνωση ή και απόρριψη στον κάδο των ιστορικών απορριμμάτων, από μια ανάδειξη της «Καρχηδόνος» σε ηγεμονική «πόλη» της πολιτικής ενδοχώρας. Οπως ακριβώς είχε φοβηθεί ο Κάτων για την παράλληλη ανάπτυξη της Καρχηδόνος και της Ρώμης και ζητούσε τον αφανισμό της πρώτης για να λάμψει η δεύτερη. Σαφώς δε πρόκειται κάθε φορά περί διαφορετικής «Ρώμης»: Αφενός της «έξω», αφετέρου της «έσω τειχών». Οπου έξω είναι η αντιπολίτευση και έσω η… έσω αντιπολίτευση!
Αυτά υπό το πρίσμα της συγκυρίας και της επικαιρότητας. Επειδή όμως υπάρχει και το πρίσμα της διαχρονικής οπτικής, που επιμελώς αγνοείται, θα ήταν ίσως χρήσιμο να υπενθυμίσει κάποιος στους μεν και στους δε, ότι ο Κάτων ο πρεσβύτερος έστρεφε το μένος του, εκτός από την Καρχηδόνα, και κατά των ελληνικών ηθών, τα οποία μιμούνταν οι Ρωμαίοι. Δεν ήταν μόνο η τρυφή και οι πνευματικές ενασχολήσεις. Ηταν και ο γραικυλισμός, όψεις του οποίου, έναντι των ΗΠΑ, καταλογίζει στο σύνολο του ελληνικού πολιτικού συστήματος το ΚΚΕ. Ηταν και οι συνεχείς διχοστασίες μεταξύ των Ελλήνων. Ηταν η διχόνοια. Είχε καταστήσει σκαιούς διαχειριστές των ελληνικών υποθέσεων τους Ρωμαίους υπάτους και τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο αγέρωχο οικοδεσπότη. Ο οποίος καταδεχόταν να βλέπει τους ικέτες βασιλιάδες και ηγεμόνες του τότε κόσμου να προσπέφτουν προ των γονάτων του και να ακούει τα εναντίον αλλήλων παράπονά τους. Ισως κάτι να μας λέει αυτή η εικόνα…
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη