Ο Γάλλος φοιτητής και οι αντιγραφείς

Ο Γάλλος φοιτητής και οι αντιγραφείς

Κύριε διευθυντά

Με αφορμή το ευφυές άρθρο του κ. Θεοδωρόπουλου στο φύλλο της 13ης Σεπτεμβρίου σχετικά με την ομαδική αντιγραφή των 106 φοιτητών στο Παν/μιο Πατρών, γεγονός για το οποίο γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλές αντιφατικές απόψεις, έκρινα πολλαπλώς χρήσιμο να αναφέρω το εξής περιστατικό που έλαβε χώρα όταν ήμουν φοιτητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Παν/μίου της Τουλούζης στη Γαλλία. Δίναμε γραπτές εξετάσεις στο μάθημα της Μηχανικής των Φυσικών Ρευστών, ένα μάθημα εξαιρετικά δύσκολο. Ο πρώτος μαθητής της τάξης, που στη συνέχεια έγινε και ο νεαρότερος καθηγητής της σχολής, κάπως θόλωσε και δεν μπορούσε να ξεκινήσει το γραπτό του. Ο διπλανός του θέλησε να τον βοηθήσει και του έσπρωξε ένα «σκονάκι». Σημειωτέον ότι η επιτήρηση ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη και ο επιτηρητής παρίστατο μόνον και μόνον για να συλλέξει τα γραπτά των φοιτητών στο τέλος της προκαθορισθείσης ώρας. Μπορείτε να μαντέψετε τη συνέχεια; Ο καλύτερος αυτός φοιτητής εγείρεται, επιπλήττει τον συμμαθητή του και παραδίδει κόλλα λευκή εισπράττοντας ένα ολοστρόγγυλο «μηδέν». Η συμπεριφορά αυτή δικαιώνει απόλυτα, για τη Γαλλία όμως, τον τίτλο του άρθρου του κ. Θεοδωρόπουλου «Ω νεότης! Είσαι η ελπίδα μας», που σατιρικά αναφέρει για τη δική μας νεότητα. Το να κλέβεις τη γνώση, να εξαπατάς τους δασκάλους σου που πρόθυμα σου την προσφέρουν και στη συνέχεια να παίρνεις τη θέση του συμφοιτητού σου, γιατί θα έχεις καλύτερο βαθμό, είναι κατακριτέο από όποια πλευρά κι αν το εξετάσεις. Το θλιβερότερο όμως είναι ότι εκφράστηκαν απόψεις, από ιθύνοντες και μη, υπέρ της επιεικούς αντιμετώπισης του θέματος μέχρις μιας απλής επίπληξης, δηλαδή «παιδιά, αυτό είναι κακό και να μην το ξανακάνετε!». Είναι προς τιμήν του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη που διέγραψε αμέσως και ασυζητητί τα στελέχη της ΔΑΠ που συμπαραστάθηκαν στους αντιγραφείς. Επιείκεια ναι, το χάιδεμα όμως βλάπτει όλους. Πότε όμως οι νέοι μας θα αποκτήσουν τη νοοτροπία του Γάλλου φοιτητή που σας ανέφερα, νοοτροπία ευθιξίας, ευθύνης και υπευθυνότητας, που ο γράφων έζησε προ 50 και πλέον ετών; Τότε θα είναι πράγματι η ελπίδα του έθνους μας. Προς αυτή την κατεύθυνση ας προσπαθήσουμε όλοι.

Π. Καρακατσουλης, Ομότ. καθηγητής του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή