Κύριε διευθυντά
Με την παρούσα επιστολή μου θέλω, κατ’ αρχάς, να σας εκφράσω τα θερμά συγχαρητήριά μου για την πολύ καλή εφημερίδα σας, την «Καθημερινή». Είμαι ηλικιωμένη και τη διαβάζω ανελλιπώς από τη νεότητά μου. Πέρα από τα πολιτικά που δεν με πολυενδιαφέρουν, βρίσκω πολύ καλά άρθρα, διαβάζω ανελλιπώς και τη στήλη των επιστολών.
Ελπίζω να δημοσιεύσετε και την παρούσα επιστολή μου, με την οποία έρχομαι να θίξω, μάλλον να διαμαρτυρηθώ για ένα θέμα που αφορά την τηλεόραση, κυρίως τις τρεις ΕΡΤ που είναι κρατικές και τις πληρώνουμε με τον ειδικό φόρο.
Το θέμα αυτό αφορά και πολλούς άλλους, οι οποίοι είτε είναι ηλικιωμένοι που ξυπνούν πολύ νωρίς, είτε βαρήκοοι λόγω ηλικίας, είτε και νέοι που δεν βάζουν ήχο στην TV για διαφόρους λόγους: τα ελληνικά ντοκιμαντέρ απαξιούν να γράψουν δυο λόγια για όσους δεν ακούν: πού βρίσκεται αυτό που αναφέρουν, λίγα για την ιστορία, αν είναι πόλη ή χώρα, κ.τ.λ. Δυο λόγια για τη φύση, όταν είναι έξω, π.χ. το Agro Week, συμβουλές γεωπόνων κ.τ.λ. Μόνο το όνομα του ιδιοκτήτη. Εξαίρεση αποτελεί το ντοκιμαντέρ World Party για την ΕΡΤ3 με επιμέλεια του Σάκη Τανιμανίδη. Είδα για την Ινδονησία, στις 4/5/2020. Είχε μονίμως δεξιά κάτω τον χάρτη και σε υποτίτλους τα σπουδαιότερα: πρωτεύουσα, πληθυσμός κ.τ.λ.
Ας αφήσουμε το σοβαρότατο θέμα, τις πληροφορίες που έδιναν καθημερινά ο καθηγητής Σ. Τσιόδρας και ο υφυπουργός N. Χαρδαλιάς: Σχεδόν καμιά πληροφορία για όσους δεν ακούν, μόνο για τους κωφάλαλους. Για μένα, ευτυχώς που υπάρχει η «Καθημερινή».
Ελενη Παπαδακη, Ν. Ηράκλειο