Κύριε διευθυντά
Το άρθρο της Κυριακής 13-5-18 του κ. Μαγκλίνη μου θύμισε ιστορίες του πατέρα μου για το μαύρο βουνό, όπου έστησαν οι Τούρκοι το τρόπαιό τους. Ο πατέρας μου ήταν παρών μαζί με δυο αδέλφια του από τους οποίους ο ένας χάθηκε. Ηταν έφεδρος στρατιώτης από το 1909-1922 και όταν τον ρωτούσα γιατί χάσαμε τη Μ. Ασία, μου απαντούσε έφταιγε το οίκαδε των εκλογών του 1920.
«Με το οίκαδε όχι μόνο κέρδισε ο Γούναρης αλλά ήταν και ο δούρειος ίππος καταρράκωσης της ατσάλινης πίστης μας στη νίκη».
Ας προσέξουμε τώρα γιατί το Αιγαίο βρίσκεται υπό συνεχή άτυπο πολιορκία και ο γείτονας περιμένει την κατάλληλη στιγμή.
Την ευκαιρία θα του τη δώσει η ακυβερνησία της απλής αναλογικής. Απλή αναλογική σημαίνει οίκαδε, είναι συνώνυμη της εθνικής προδοσίας. Η χώρα χρειάζεται θεσμική θωράκιση, πολίτευμα σταθερό και λειτουργικό. Σε αυτό θα συντελούσαν:
1. Καθιέρωση πλειοψηφικού – νυν και αεί.
2. Αναθεώρηση του Συντάγματος με βαθιές τομές:
α. 180 βουλευτές.
β. Αιρετό όργανο ελέγχου των βασικών πράξεων της κυβέρνησης.
γ. 5ετής βουλευτική θητεία, αν σε τρεις ψηφοφορίες δεν σχηματίζεται κυβέρνηση, συνέχιση με εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς. Σε αυτή την περίπτωση και μόνο σε αυτήν απλή αναλογική και προεδρική Δημοκρατία.
δ. Στα δικαστήρια προαιρετική η συνηγορία, μία αναβολή κάθε διάδικος υπό τον όρο να καταβάλει τα έξοδα όλων των παραγόντων της δίκης. Ετσι μόνο θα γλιτώσουμε από τα μνημόνια, τις τρόικες, τους νεοπαγείς θεσμούς και τις επαίσχυντες επιτροπείες.
Νικος Ιωαννου Γουβιανακης, Μαρούσι
Υπόθεση Γεωργίου και η altera pars
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της εφημερίδας σας της 16ης τρέχοντος, δημοσιεύθηκαν άρθρα των διακεκριμένων αρθρογράφων κ. Κασιμάτη και Στάγκου. Ασχολούνται με την υπόθεση Γεωργίου και επειδή από τα άρθρα προκύπτει, αφενός μεν ότι αγνοούν πώς πράγματι έχει η υπόθεση αυτή και αφετέρου ότι περιέχουν μειωτικές για τους δικαστές που εξέδωσαν την κρινόμενη απόφαση, εκφράσεις, θεωρώ επιβεβλημένο να αποκαταστήσω την αλήθεια.
1. Γράφει, λοιπόν, ο κ. Κασιμάτης: «Ζωή να έχουμε, λοιπόν, να τον κυνηγάμε μέχρι να τον χώσουμε φυλακή…». «Ο Γεωργίου έφταιξε που ακολούθησε τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς». «Κάποιοι, δυστυχώς πολύ περισσότεροι, θεωρούν τον αδυσώπητο κατατρεγμό αυτού του ανθρώπου πατριωτισμό. Είναι απλώς ηλιθιότητα και κακία – που πάντα διατηρούν άριστες σχέσεις και κάνουν στενή παρέα».
2. Γράφει ο κ. Στάγκος: Με τον τίτλο «Ανελέητο κυνηγητό», «αποτελεί πελώριο ερώτημα πού βασίζεται το ανελέητο δικαστικό κυνηγητό του Ανδρέα Γεωργίου στην Ελλάδα». «Εκείνο που έγινε επί δικής του θητείας ήταν η εφαρμογή των κανόνων της Γιούροστατ που επιβάλλουν να περιλαμβάνονται στο έλλειμμα και τα ελλείμματα όλων των οργανισμών του Δημοσίου…», «η Δικαιοσύνη πρέπει να διαφυλάττει το κύρος της».
Επειδή η τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου στην οποία αναφέρονται οι κ. αρθρογράφοι δεν έχει καθαρογραφεί και υπογραφεί και συνεπώς δεν γνωρίζω το ακριβές περιεχόμενό της, θα χρησιμοποιήσω σημεία της προηγούμενης απόφασης του ανωτάτου δικαστηρίου (1331/2016), στην οποία και αυτοί εμμέσως αναφέρονται, περί της αποδιδομένης στον κ. Γεωργίου (και των συγκατηγορουμένων του) εγκληματικής συμπεριφοράς, με την οποία διόγκωσαν το έλλειμμα της χώρας: Ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι: α) «Αφενός αγνοήθηκε σχεδόν ολοσχερώς το εμμάρτυρο αποδεικτικό υλικό που συνελέγη κατά τη διενέργεια της περαιτέρω κύριας ανάκρισης, αφετέρου παρερμηνεύθηκε το εμμάρτυρο υλικό που είχε προηγουμένως συλλεγεί». β) «Η μονοπρόσωπη… επιβάρυνε το δημόσιο χρέος με 21 δισ. ευρώ, ποσό που κατένειμε αυθαίρετα και εγκληματικά, σε τέσσερα έτη, 2006, 2007, 2008 και 2009». γ) Για τις νοσοκομειακές δαπάνες, στα ποσά που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος και έλλειμμα, πρόσθεσαν την αξία των τιμολογίων που είχαν εκδώσει οι προμηθευτές των νοσοκομείων και όχι τις πραγματικές πληρωμές που έγιναν, κατά παράβαση των παρ. 3. 05 και 3. 06 του ESA95, που ορίζουν ότι έπρεπε να αφαιρεθούν οι εκπτώσεις που ήσαν 12%-14% (2007), 20%-22% (2008), 30%-32% (2009). δ) «Με γιγαντιαίες αναθεωρήσεις των πλεονασμάτων των ΝΠΔΔ, απέκρυψαν δεκαεπταπλάσια πλεονάσματα από το δημόσιο έλλειμμα του 2009 και συντέλεσαν στην τεχνητή διόγκωσή του». ε) Δεν εκπόνησαν τη μελέτη για αναταξινόμηση 17 ΔΕΚΟ για την ένταξη των χρεών τους στο έλλειμμα, κατά παράβαση των παραγρ. 3. 33 του ESA95 και του άρθρου 6 παρ. 2 του Κανονισμού 479/2009. στ) «Αλλη περίπτωση, παραποίησης των στατιστικών στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογιστεί ένα ουσιαστικά ψευδώς διογκωμένο δημόσιο έλλειμμα για το έτος 2009, είναι ότι δεν εξετάσθηκε από τους κατηγορουμένους αν το εισόδημα που μεταβιβάζεται από το Δημόσιο στον ΟΣΕ», κατά παράβαση της παραγρ. 3. 33 του ESA95 (ο ESA95 είναι ο κανονισμός που διέπει τα δημόσια ελλείμματα). ζ) «…στην περίπτωση της αναταξινόμησης των 17 ΔΕΚΟ στη Γενική Κυβέρνηση, υπάρχει παραβίαση της μεθοδολογίας της ESA95, αλλά ακόμη και παραποίηση των πρωτογενών στοιχείων…, …υπάρχει σύμφωνα με τις καταθέσεις των ως άνω μαρτύρων, καταφανής παραποίηση στοιχείων καθόσον για το έτος 2009 απέκρυψαν πλεόνασμα δύο δισ., ήτοι έλαβε χώρα ψευδής βεβαίωση.
Ελπίζω να αντελήφθησαν οι κ. αρθρογράφοι ότι δεν πρόκειται περί «ανελέητου κυνηγητού», ούτε περί «κυνηγητού για να τον χώσουμε φυλακή», αλλά περί σφαλμάτων της εφετειακής αποφάσεως, τα οποία διαπίστωσε το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, λειτουργώντας, όπως ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Ειδικότερα στην παρατήρηση του κ. Στάγκου, ότι «η Δικαιοσύνη πρέπει να διαφυλάττει το κύρος της», δεν αντελήφθημεν τι εννοεί, ακριβώς, ο κ. Στάγκος. Επρεπε, μήπως, ο Αρειος Πάγος, ενώ όπως προκύπτει από τα ανωτέρω παρατιθέμενα, διαπίστωσε νομικά σφάλματα στην εφετειακή απόφαση (αυτή άλλωστε είναι η αποστολή του), να τα παρείδει και να αποφανθεί ότι δεν υπήρχαν και να απορρίψει την αναίρεση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, η οποία τα επισήμανε, ως αβάσιμη; Αυτήν τη Δικαιοσύνη επικαλείται ο κ. Στάγκος; Επειδή, όμως, και οι δύο διακεκριμένοι δημοσιογράφοι εκφράζουν την απορία πώς είναι δυνατόν ο Αρειος Πάγος να αρνείται την ευθυκρισία ανώτερων δικαστών (εφετών), αντιστρέφουμε το ερώτημα: «Πώς είναι δυνατόν οι κ. αρθρογράφοι να αμφισβητούν την ευθυκρισία ανωτάτων δικαστών (αρεοπαγιτών); Ακόμη, πώς δεν τους παραξενεύει η εμμονή του εφετείου να απαλλάσσει τον κ. Γεωργίου και τους παραξενεύει η εμμονή του Αρείου Πάγου να ακυρώνει τις αποφάσεις αυτές;
Οι παρατιθέμενες σκέψεις της αποφάσεως του Αρείου Πάγου απαντούν σε όλα τα ερωτήματα των κ. αρθρογράφων: Ο κ. Γεωργίου (και οι λοιποί συγκατηγορούμενοί του) παρέβησαν τους αναφερόμενους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκτίθενται λεπτομερώς οι παραβιάσεις), παραποίησαν στοιχεία «για να υπολογιστεί ένα ουσιαστικά ψευδώς διογκωμένο δημόσιο έλλειμμα για το έτος 2009», «απέκρυψαν δεκαεπταπλάσια πλεονάσματα», διόγκωσαν τις νοσοκομειακές δαπάνες, «για το έτος 2009 αποκρύφτηκε από τους κατηγορουμένους πλεόνασμα των ΝΠΔΔ ίσο με 2 δισ. ευρώ», «θεμελιώνεται η πράξη της ψευδούς βεβαίωσης από τους κατηγορουμένους», «η μονοπρόσωπη… επιβάρυνε το δημόσιο χρέος με 21 δισ. ευρώ, ποσό που κατένειμε αυθαίρετα και εγκληματικά, σε τέσσερα έτη, 2006, 2007, 2008 και 2009», και η διαπίστωση ότι «υπάρχει καταφανής παραποίηση στοιχείων». Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω ότι αρκούν για να διαπιστώσουν οι διακεκριμένοι για την οξύνοια και την ευθυκρισία τους κ. αρθρογράφοι της έγκριτης εφημερίδας σας, ότι, τουλάχιστον, βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν τον κ. Γεωργίου αθώο και, μάλιστα, ανηλεώς καταδιωκόμενο. Καταδιωκόμενο από ποιον; Από τη Δικαιοσύνη; Μα, η Δικαιοσύνη (κατα)διώκει μόνο τους εγκληματίες.
Λουκας Λυμπεροπουλος, Επίτιμος αρεοπαγίτης, Δ.Ν.