Κύριε διευθυντά
Ο βιασμός κατά την ελληνική γραμματολογία και λεξικογραφία, προϋποθέτει βία. Ο «εθελούσιος βιασμός» συνιστά ακραίο νεολογισμό, εκτός μιας περιπτώσεως: Οταν επισυμβαίνει σε άτομο μη δυνάμενο να αντιληφθεί τι του συμβαίνει, οπότε φαίνεται να συναινεί, ή όταν ο υφιστάμενος αυτή την πράξη είναι νήπιο, οπότε με διάφορα δώρα, υποσχέσεις και χάδια συμβαίνει αυτή η φρικτή πράξη με το παιδί χαμογελαστό.
(Μπορεί να συμβεί επίσης και όταν ανταμώσουν ένας σαδιστής με έναν μαζοχιστή, αλλά αυτό ας το αφήσουμε ασχολίαστο, γιατί αποτελεί αποκλειστικά ψυχιατρική περίπτωση.)
Ναι, είναι αναμφισβήτητα «εθελούσιος» ο βιασμός που επισυμβαίνει μπροστά στα έκπληκτα μάτια του επιφυλλιδογράφου της «Καθημερινής» (8.12.19).
Το ερώτημα που ανακύπτει όμως εδώ είναι: Ποιανής Κίρκης το ραβδί μετέτρεψε τους ατυχείς κατοίκους του μικρού αλλά πανέμορφου αυτού τόπου, από υπερήφανους Ελληνες σε άχρωμους και κρετίνους Ελληνώνυμους (για να δανειστώ μια λέξη από το κείμενο του κυρίου Γιανναρά), καθηλωμένους σε νηπιακό ψυχο-πνευματικό στάδιο;