Κύριε διευθυντά
Ο κ. Λακασάς σε σχόλιό του (18/6) προτείνει να καταργηθεί η Εκθεση στις εξετάσεις, έτσι όπως την έχουν καταντήσει. Μολονότι οι λόγοι τους οποίους επικαλείται είναι βάσιμοι, νομίζω πως η πρότασή του δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό του εξεταστικού συστήματος, ο οποίος, εν προκειμένω, όσο κι αν μπερδεύτηκαν μαζί του οι σοφολογιότητες των ενιαυσίων ή παρενιαυτοφορικών μεταρρυθμίσεων, απλούς έφυ ως ο μύθος της αληθείας. Σε τι αποσκοπεί το μάθημα της Εκθεσης; Σε τι άλλο παρά στο να φανεί (καταδειχθεί) εάν ο εξεταζόμενος ξέρει (ελληνικά) γράμματα κι αν μπορεί να αρθρώσει σε γραπτό λόγο τη σκέψη του. (Εδώ ισχύει απολύτως το λεγόμενο «ο γραπτός λόγος είναι έκφραση του ενδιαθέτου».)
Αντί λοιπόν καταργήσεως, κι αφού ο άνωθεν ορισμός του θέματος της Εκθεσης σκοντάφτει σε ενστάσεις, όχι να καταργηθεί ο έλεγχος της ικανότητας του υποψηφίου να σκέφτεται και να γράφει, αλλά να του προσφερθεί ένας άλλος τρόπος να το κάνει. Ποιος θα είναι αυτός; Νομίζω πως ο απλούστερος είναι αυτό που άλλοτε ήταν και διδασκόμενο μάθημα: Η επιστολογραφία. «Γράμμα σε ένα φίλο», με ελευθερία επιλογής ως προς το αντικείμενο, αλλά με προσδιορισμένα όρια έκτασης και χρόνου παράδοσης. Επαναλαμβάνω: Αφού ο σκοπός είναι ο προαναφερθείς, το προτεινόμενο μέσο είναι επαρκώς κατάλληλο. Αλλά, όπως θα έγραφε και ο Παύλος Νιρβάνας, περί της καταλληλότητας «άλλοι (οι σοφολογιότητες) κρινόντων»! (κρινέτωσαν ή κρινόντων).
Γερασιμος Μιχαηλ Δωσσας, Θεσσαλονίκη