Κύριε διευθυντά
Ανέγνωσα την ενδιαφέρουσα ασφαλώς επιστολή του αγαπητού μου συναδέλφου κυρίου Κώστα Μπονιφάτση («Κ» 31/12) επί της οποίας θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:
1. Νομίζω ότι αδικείται ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος με όσα του καταλογίζονται για την περίοδο της υπουργικής του θητείας στις κυβερνήσεις του κ. Κώστα Καραμανλή, δεδομένου ότι οι σχετικές αποφάσεις και πράξεις δεν ήταν, προφανώς, προϊόν δικών του αποφάσεων, ως υπουργού, αλλά αποφάσεις και πράξεις της τότε κυβερνήσεως. Βεβαίως, ο αρμόδιος υπουργός υπέχει σημαντικό βαθμό ευθύνης, αλλά, πρωτίστως, η ευθύνη ειδικά για την απόφαση της μονιμοποιήσεως των συμβασιούχων που εκληρονόμησε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που είχαν προηγηθεί, εβάρυνε τον υπουργό Οικονομικών και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εις ό,τι αφορά δε στα «Δεκεμβριανά» του 2008, είναι προφανές ότι η κατάσταση, μετά τα γεγονότα Γρηγοροπούλου, είχε πια εκτροχιασθεί, με την άμεση ή έμμεση συνδρομή πολιτικών δυνάμεων που τα επικροτούσαν (αν δεν τα επεδίωκαν), σε τέτοιο βαθμό ώστε η αντιμετώπισή των να είναι εξαιρετικά δυσχερής. Αναμφισβήτητα διεπράχθησαν λάθη στον χειρισμό του ζητήματος που αποτελούσε κατ’ ουσίαν στάση, αλλά όταν ληφθούν υπ’ όψιν οι συνθήκες υπό τις οποίες ευρέθη η τότε κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός ειδικότερα, θα πρέπει να αναγνωρισθούν σημαντικά ελαφρυντικά. Είναι, πάντως, αληθές ότι η καλύτερη οργάνωση του κράτους και, ειδικότερα, του τομέως των υπηρεσιών Ασφαλείας θα απέτρεπε και, πάντως, θα περιόριζε τις καταστροφές
που οι στασιαστές επροκάλεσαν. Στο μέτρο λοιπόν που προσήκει, ο τότε υπουργός είχε αναμφισβήτητα ευθύνη.
2. Δεν πρέπει, πάντως, να καταλογισθεί ευθύνη στον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το «Δημοψήφισμα» της 5 Ιουλίου 2015. Ο ΠτΔ, υπό το Σύνταγμά μας, μετά την αλλοίωση του πολιτεύματος που έγινε, ανεπιτρέπτως, από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1985, ουσιαστικά δεν ημπορούσε να φέρει οποιαδήποτε αντίρρηση στην απόφαση αυτή της τότε κυβερνήσεως, λαμβανομένων, μάλιστα, υπ’ όψιν των συνθηκών του πολιτικού περιβάλλοντος. Αξίζει επ’ αυτού να αναφερθεί ως ανάλογο παράδειγμα, η επικύρωση από τη βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου της αποφάσεως του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον να κλείσει τη Βουλή των Κοινοτήτων τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η διαφορά μεταξύ της Ελλάδος και του Ηνωμένου Βασιλείου εντοπίζεται στο ότι, στο μεν Ηνωμένο Βασίλειο τα δικαστήρια ανέτρεψαν την αντισυνταγματική απόφαση του πρωθυπουργού Τζόνσον που προσυπέγραψε η βασίλισσα, ενώ στην Ελλάδα το δικαστήριο που εκλήθη να κρίνει τη συνταγματικότητα ή μη του δημοψηφίσματος, ως αυτό προκηρύχθηκε από την κυβέρνηση με την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, απεφάνθη ότι «το δημοψήφισμα θα γίνει».
3. Και ενώ επισημαίνονται από τον εκλεκτό επιστολογράφο σας οι σοβαρές αυτές αιτιάσεις κατά του κ. Προκόπη Παυλόπουλου, δεν γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στο έξοχο έργο που, ομολογουμένως, επετέλεσε ο ΠτΔ στην πολύ κρίσιμη περίοδο που ακολούθησε το «Δημοψήφισμα» του 2015. Το έργο που επετέλεσε με τις προσωπικές παρεμβάσεις του ο ΠτΔ είναι κυριολεκτικώς ανεκτίμητο και σωτήριο για το έθνος και την πατρίδα. Και αυτό ήταν το πιο κρίσιμο και ουσιώδες χρέος και καθήκον που έλαχε ποτέ στον κ. Προκόπη Παυλόπουλο να επιτελέσει και αυτός, όντως, το επετέλεσε.
Θεοδωρος Β. Σιουφας, Δικηγόρος