Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας με προσοχή (Οικονομική Κ, 30 Δεκ. 2017) το τεκμηριωμένο άρθρο του εξαίρετου συνεργάτη σας κ. Κ. Καλλίτση αλλά και τη δήλωση του δρος W. Piccoli, σχετικών με την έλλειψη εθνικού προγράμματος οικονομικής ανάπτυξης ως και ολοκληρωμένης αναπτυξιακής στρατηγικής για τα οποία όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί «ειδήμονες…» ή αδαείς ομιλούν όπου κι αν βρεθούν, μου ήλθε αυθόρμητα στον νου το γνωστό «εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς;», ήτοι κατ’ αντιστοιχίαν «εδώ ΠΕΑ (Πρόγραμμα Εθνικής Ανάπτυξης), εκεί ΠΕΑ, πού είναι το ΠΕΑ;».
Ανατρέχοντας σε παλαιότερα άρθρα μου (Τα Γιάννινα, 7 Σεπτ. 2010) και (Πρωινός Λόγος Ηπείρου, 28 Δεκ. 2010), έγραφα αντιστοίχως: α. «…χρειάζεται πρόγραμμα ανάπτυξης με συγκεκριμένους στόχους, συγκεκριμένες δράσεις, σαφείς τακτικές και στρατηγικές, συνοδευόμενο από συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και συγκεκριμένες χρηματοδοτικές πηγές», β. «…ο λαός όμως το περιμένει (το πρόγραμμα). Το θέλει συγκεκριμένο με στόχους και δράσεις που θα έχουν, βάσει χρονοδιαγράμματος, αρχή και τέλος και θα αναφέρονται τόσο οι πηγές χρηματοδότησης όσο και τα αναμενόμενα οφέλη. Το να μιλάμε όλοι υπεύθυνοι και ανεύθυνοι ότι η μόνη ελπίδα είναι η ανάπτυξη, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις, είναι σαν να μη λέμε τίποτα απολύτως. Η ευθύνη για την έλλειψη αυτή βαρύνει συλλογικά όλα τα κόμματα και καταδεικνύει την ανικανότητά τους να σχεδιάσουν πλήρες πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας, σε αντίθεση με την ομολογουμένως αναγνωρισμένη ικανότητά τους να χειραγωγούν τον λαό με στόχο την ψηφοθηρία.
Με άπειρους μαθητευόμενους μάγους, κανένα αξιόπιστο πρόγραμμα δεν πρόκειται να δει ο δύσμοιρος αυτός λαός. Ιδού λαμπρό πεδίο συναίνεσης, συνεργασίας και υπευθυνότητας. Επιτέλους, δεινοί ψηφοθήρες, τολμήστε, γιατί αν συνεχίσετε το ίδιο βιολί, ο λαός θα σας μαντρώσει στα σπίτια σας. Θα αυτοφυλακιστείτε…». Σε πιο πρόσφατα άρθρα (Πρωινός Λόγος Ηπείρου, 4 Μαρτίου 2015 και «Καθημερινή», 1 Ιουλίου 2017), έγραφα: α. «…Είναι ανάγκη να συσταθεί Εθνική Ομάδα Εργασίας, από ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα μας (οικονομολόγους, τεχνοκράτες, περιβαλλοντολόγους, κοινωνιολόγους, νομικούς, εργατολόγους, επιχειρηματίες, εμπειρογνώμονες επί των διεθνών αγορών του χρήματος, επί του διεθνούς εμπορίου και των τραπεζικών διακανονισμών, εμπειρογνώμονες γνώστες των ισχυόντων στην Ε.Ε. κ.ά.). Μόνο μια τέτοια ομάδα θα δώσει αξιόπιστο πρόγραμμα ανάπτυξης, το οποίο με αγωνία περιμένει ο ελληνικός λαός για να δει αν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ».
Φωνές και άρθρα, σαν τα αναφερθέντα, υπήρξαν πάρα μα πάρα πολλά, μα δυστυχώς όλα εν τη ερήμω. Οπως αναφέρει ο κ. Καλλίτσης, η χώρα μας έπρεπε να είχε καταρτίσει αναπτυξιακό πρόγραμμα μέχρι τον Μάρτιο του 2016. Πού είναι; Το είδε κανείς; Και όμως, όλοι μιλούν γι’ αυτό γενικώς, αορίστως και ανευθύνως, σαν να πρόκειται για λογοπαίγνιο που θυμίζει τους παπατζήδες της οδού Σταδίου. Αλλά ποιος είναι τόσο αφελής που να πιστεύει ότι ο παπατζιδισμός μπορεί να βγάλει τη χώρα από τη βαθιά κρίση που τη μαστίζει οκτώ ολόκληρα χρόνια;
Παναγιωτης Καρακατσουλης, Ομότιμος καθηγητής του Γεωπο-νικού Πανεπιστημίου Αθηνών