Κύριε διευθυντά
Γράφτηκαν και θα γραφτούν ακόμη πολλά για τη συμφωνία Αθηνών – Σκοπίων. Θα ήθελα με την επιστολή μου να επικεντρωθώ στο σημαντικότατο άρθρο 7 και συγκεκριμένα στην παράγραφο 4. Αντιγράφω: «Το Δεύτερο μέρος (δηλαδή τα Σκόπια) σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα του, η Μακεδονική, ανήκει στην ομάδα των νοτίων σλαβικών γλωσσών. Τα μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δευτέρου μέρους δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου μέρους (δηλαδή της ελληνικής Μακεδονίας)». Δεν νομίζω ότι χρειάζεται εκτενή σχολιασμό, όχι μόνο διότι είναι τελείως ανυπόστατο (καθότι δεν υπήρχε μακεδονική γλώσσα) αλλά αποτελεί μνημείο αντιφατικότητας, αποδεχόμενοι να ονομαστεί η νοτιοσλαβική γλώσσα με το αρχαίο ελληνικό όνομα Μακεδονική, το οποίο σχέση έχει με το ομηρικό «Μακεδνός». Κι έτσι οι Βόρειοι Μακεδόνες θα ομιλούν και θα γράφουν τη μακεδονική γλώσσα ενώ η ελληνική Μακεδονία (Νότιος Μακεδονία;) την ελληνική όπως η υπόλοιπη Ελλάδα. Αντιλαμβάνεται ο καθένας τι θα επικρατήσει στο μέλλον στον υπόλοιπο κόσμο.
Είναι, πιστεύω, από όλους αποδεκτό ότι η γλώσσα αποτελεί την ταυτότητα κάθε έθνους. Το είχε κατανοήσει πλήρως ο Μέγας Αλέξανδρος και θέλοντας να ελληνοποιήσει όλους τους λαούς που καταλάμβανε με τόσο κόπο και αίμα, φθάνοντας έως τη Βακτρία και την Ινδία, είχε δώσει εντολή όλα τα νομίσματα των χωρών αυτών, τα οποία σημειωτέον αποτελούσαν τις εφημερίδες και τα έντυπα της τότε εποχής, να φέρουν αποκλειστικά ελληνικές επιγραφές. Την τακτική αυτή συνέχισαν για αιώνες και οι διάδοχοί του όλων αυτών των χωρών. Ακόμη και οι Ρωμαίοι όταν κατέκτησαν τη Μακεδονία το σεβάστηκαν ώστε οι επιγραφές των νομισμάτων των ήταν στα ελληνικά.
Θα ήθελα να τελειώσω με ένα ιστορικό γεγονός και μια μεταφυσική σκέψη. Το 325 π.Χ. ο θησαυροφύλακας του Αλεξάνδρου, Αρπαλος, κλέβει ολόκληρο τον αμύθητο θησαυρό (6.000 τάλαντα) και τον φέρνει στην Αθήνα, όπου αποτελούσε και κέντρο φορολογικού παραδείσου. Τότε ο Αλέξανδρος παραγγέλνει στους Αθηναίους ότι εάν δεν επιστρέψουν τον κλεμμένο θησαυρό του, θα έχουν την τύχη της Θήβας. Δεν πρόλαβε όμως καθότι τον βρήκε ο θάνατος. Τώρα οι σύγχρονοι Αθηναίοι τού κλέβουν το όνομα της χώρας του αποδεχόμενοι να ονομαστεί με αυτό η σλαβική γλώσσα των γειτόνων μας. Αλήθεια, πώς θα αισθάνεται εκεί που βρίσκεται; Και αν ποτέ επιστρέψει πίσω στη γη, θα πραγματοποιήσει την απειλή του; Τότε θα έχει δύο αιτίες!
Ι. Κ. Γεωργίου, Καρδιολόγος