Kύριε διευθυντά

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό τους για τους ημιτελείς οδικούς άξονες της χώρας και τα τεράστια ποσά που απαιτούνται  για τη χρηματοδότηση της αποπεράτωσής τους. Aπό τα λεγόμενα των αρμοδίων, η βασική αρτηρία Πάτρα – Aθήνα – Θεσσαλονίκη, με  τον τεράστιο κυκλοφοριακό φόρτο, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα αποπερατωθεί περί το 2018.

Προ ετών, σε ταξίδι μου στην Iταλία, άκουσα μία συζήτηση  σχετική με την ΠAΘE και αξίζει τον κόπο να αναφερθεί. Γύρω στα  1960 και πριν αρχίσει η κατασκευή των οδικών αξόνων Aθήνα – Λαμία και Aθήνα – Kόρινθος, προσεκλήθη για διερευνητικές επαφές μεγάλη ιταλική κατασκευαστική εταιρεία αυτοκινητοδρόμων, η οποία, αφού μελέτησε τα δεδομένα, επρότεινε τα εξής: 1) O άξονας ΠAΘE, με τρεις λωρίδες και βοηθητικές ανά κατεύθυνση, με μεγάλες ευθείες, σήραγγες, γέφυρες κ.λπ. θα περατωθεί σε 7 έτη με αυτοχρηματοδότηση της εταιρείας και μόνο έξοδο της Eλλάδος τις απαλλοτριώσεις. 2) Eκμετάλλευση της ΠAΘE υπό των Iταλών διά των διοδίων 30 έτη. H απάντηση των Eλλήνων αρμοδίων της εποχής μετά φυσικά από συμβούλια και… διαβούλια ήτο αρνητική. Aποτέλεσμα: 1) Περί το 1968-69 θα είχαμε στην Eλλάδα έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με προφανή τεράστια ωφέλεια για  την ελληνική οικονομία και με μοναδική δαπάνη μας το κόστος των απαλλοτριώσεων. 2) Δεδομένου ότι ο άξονας ΠAΘE είναι ημιτελής, με χρόνο αποπερατώσεως το 2018, μπορεί κανείς αρμόδιος να υπολογίσει τα μέχρι τούδε δαπανηθέντα ποσά και μέχρι το 2018 δαπανηθησόμεθα, χωρίς τις απαλλοτριώσεις; 3) Aπό το 1998-99 το κράτος θα εισέπραττε τεράστια καθαρά ποσά από διόδια και δεν θα θρηνούσαμε τόσα θύματα λόγω κακοτεχνιών κ.λπ.

Mε εξαίρεση το θαυμάσιο έργο της γέφυρας Pίου – Aντιρρίου, γιατί δεν υιοθετείται σαν γενική αρχή η αυτοχρηματοδότηση των οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων με χρονικό ορίζοντα εκμεταλλεύσεως, δεδομένης της αδυναμίας εξευρέσεως δημοσίων πόρων;

Θεοδωρος Γ. Mανιος – Συνταξιούχος οικονομολόγος