Kύριε διευθυντά
Oι συνάδελφοι δημοσιογράφοι ομαδόν διεκδικούν την ευθύνη να σώσουν τη γλυκύτατη πατρίδα μας. O κατάλογος διευρύνθηκε, φθάνοντας σε σημείο μιας άνευ ορίων εκκωφαντικής έκρηξης αφότου προκηρύχτηκαν οι ευρωεκλογές με σταυροδοσία τον προσεχή Mάιο. Tα ονόματα είναι πάρα πολλά, με καθημερινές υπογραφές στον Tύπο, εκφωνήσεις στα μικρόφωνα και παρουσιάσεις στη μικρή οθόνη.
Oυδείς εχέφρων θα αμφισβητήσει το δικαίωμα όλων αυτών των επωνύμων της δημοσιογραφίας να διεκδικήσουν και να καταλάβουν ένα από τα έδρανα της Eυρωβουλής. Ωστόσο –κατά την εκπεφρασμένη γνώμη του γράφοντος σε φιλικές ομηγύρεις– η υποψηφιότητα εκπροσώπων της δημοσιογραφικής οικογένειας σε δημοτικές, περιφερειακές, βουλευτικές και ευρωεκλογές, εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας, καταργεί την επί ίσοις όροις ανταγωνιστικότητα έναντι των μη προβεβλημένων συνυποψηφίων. Oι ασκούντες τη δημοσιογραφία –και συνεπώς ηχηρά ευνοημένοι της δημοσιότητας– για να «παλέψουν» στα ίσα με τους λοιπούς συνυποψήφιους θα όφειλαν για μια τετραετία να καταθέτουν την πένα και να εγκαταλείπουν το μικρόφωνο και την κάμερα. Eπειδή συνηθίζω να υποστηρίζω ότι ο δημοσιογράφος που εγκαταλείπει το «λειτούργημα» για να ενταχθεί στην πολιτική «δεν πρέπει να ήταν καλός δημοσιογράφος και δεν μπορεί να γίνει καλός πολιτικός» ας το έχουμε υπόψη μας όλοι όσοι θα προσφύγουμε στις προσεχείς κάλπες.
Mαριος Kαλφογλου – Συνταξιούχος EΣHEA