Κύριε διευθυντά
Οι πρόσφατες δηλώσεις Γεωργιάδη –ο οποίος επεσήμανε έναν σοβαρό κίνδυνο– για τη φυγή των καταθέσεων από τις τράπεζες ενόχλησαν τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας τις εθνική μειοδοσία. Θα ήταν πάντως χρήσιμο να αναλυθούν με τη σωστή τους διάσταση και στο πλαίσιο των όσων το κόμμα της αντιπολίτευσης υποστηρίζει, όπου διαφαίνονται εμμέσως πλην σαφώς οι προθέσεις του. Η ανάλυση δεν σημαίνει αξιολογική κρίση και μέχρι σήμερα οι περισσότερες επαγγελίες της πλειοψηφίας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ μας καθοδηγούν στο να συμπεράνουμε για την πολιτική ταυτότητα του κόμματος και ταυτόχρονα για τα ιδεολογικά του πιστεύω. Από την αρχή το κόμμα εξέφραζε συμπάθειες με χώρες έντονου κρατισμού και σοσιαλιστικής αυταρχίας και αντιπάθεια στις δημοκρατικές δομές της Δύσης (και ό,τι αμερικανικό). Οταν στο πρόγραμμά του υποστηρίζει κρατικοποιήσεις των τραπεζών και την επανακρατικοποίηση εταιρειών και οργανισμών που επί σειρά ετών κατεστράφησαν κάτω από τη διαχείριση των κομματικών στελεχών και της συνδικαλιστικής ολιγαρχίας, δημιουργώντας τα τεράστια ελλείμματα που σήμερα ταλαιπωρούν τον λαό.
Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος εάν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόσει τα όσα υποστηρίζει, αυτό να έχει ως συνέπεια –πέραν των σχέσεων με την Ε.Ε.– πολλές επιχειρήσεις και ξένοι επενδυτές αλλά και απλός κόσμος να μη θεωρούν ότι η χώρα μας προσφέρει τις κατάλληλες ασφάλειες. Ας ξεκαθαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα κατά πόσο θα είναι δέσμιος ψευτο-μαρξιστικών βιωμάτων, πράγμα που από αυτά που δηλώνει και επαγγέλλεται είναι μάλλον απίθανο. Εκτός εάν θέλουν να λέγονται, όπως έγραφε ο Λένιν, «οι επαναστάτες των φράσεων».
Γ. Mελισσινος