Κύριε διευθυντά
Ο δανεισμός αγάλματος του Ιλισού από το Βρετανικό Μουσείο στο Μουσείο Ερμιτάζ της Πετρούπολης συμβάλλει στην εδραίωση της άποψης περί βρετανικής κυριότητας επί των Γλυπτών του Παρθενώνα. Δανείζω άρα κατέχω και ορίζω. Το δηλώνει και ο δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις (το ρωσικό όνομα έρχεται να δέσει…) Τζόνσον. Και το μείζον δεν είναι η πρόθεση του δανειστή, αλλά η αποδοχή από τον δανειζόμενο, δηλαδή από την έχουσα ανάγκη για άρση της απομόνωσης Ρωσία, μέσω του μουσείου της εκεί στην Πετρούπολη όπου επιχειρήθηκε επί Μεγάλου Πέτρου το σπάσιμο της τότε απομόνωσής της.
Είναι φιλική κίνηση της Ρωσίας προς την Ελλάδα; Θα διαμαρτυρηθεί η κυβέρνησή μας αλλά και συλλογικοί φορείς που στέργουν τις ρωσικές ευαισθησίες και γεωπολιτικές κινήσεις; Το Βρετανικό Μουσείο θα συνεχίσει την προσπάθειά του να δείξει τα πλεονεκτήματα της «ιδιοκτησίας» του. Για το ίδιο και τους συναλλασσόμενους μαζί του. Η πίεση μέσω τρίτων μας προσβάλλει αλλά και μας πεισμώνει στην προσπάθεια για επανένωση του Παρθενώνα με όλα τα τμήματά του, όπου κι αν βρίσκονται.
Εκτός από τον δανεισμό, μία άλλη δυνατότητα απόδειξης της θέσης/δικαιώματος/οφειλής είναι και η τιτλοποίηση. Αφορά το πολυσυζητημένο κατοχικό δάνειο και τη θέληση της χώρας μας να το διεκδικήσει επιτυχώς. Σε αυτή την περίπτωση και αφού τεκμηριωθεί το τρέχον υπόλοιπο, εκδίδονται ομόλογα και μικρό τμήμα τους πωλείται / παραχωρείται σε ενδιαφερόμενους από τη διεθνή αγορά. Το αβέβαιο του εγχειρήματος επιβάλλει τη διάθεση του μικρού τμήματος με σημαντική έκπτωση. Και σε μια τέτοια περίπτωση επιδιώκεται η πίεση μέσω τρίτων και εδώ μπορεί να χρειαστούμε και τη Ρωσία, που ενδεχομένως στο μέλλον να θελήσει να στείλει ένα μήνυμα στη Γερμανία που έπαψε να ’ναι Ανατολική το 1989, ενώ συχνά δεν μοιάζει ούτε Δυτική!
Στις διεθνείς σχέσεις οι συμμαχίες κρατούν όσο τα συμφέροντα επιβάλλουν. Αλί στους τόπους όπου οι «πρόθυμοι ηλίθιοι» κάθε είδους ρυθμίζουν τις τύχες τους.
Kιμων E. Φουντουλης – Γεωλόγος