Κύριε διευθυντά
Είμαι καθημερινώς αναγνώστης της «Κ». Διαβάζω επιμελώς τα σχόλιά σας και συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό μαζί σας. Θεωρώ ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι καταστροφική. Οχι μόνο από οικονομικής πλευράς (πτώση βιοτικού επιπέδου, ανθρωπιστική κρίση, δραματική πτώση του ΑΕΠ, χρέος μη βιώσιμο και μετά το «κούρεμα», υπερπληθωρισμός π.χ. Βενεζουέλα κ.λπ.), αλλά θα υπάρξει και σημαντικός κίνδυνος ύπαρξης του ελληνισμού λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγήν για τους Eλληνες πρέπει να είναι η Συρία. Θεωρώ ότι σε περίπτωση εξόδου θα απολέσουμε τους στρατηγικούς συμμάχους μας, που είναι ο Δυτικός κόσμος. Aρα πάση θυσία πρέπει να διατηρήσουμε τα κεκτημένα (ευρώ/ΝΑΤΟ).
Διαφωνώ όμως με την επίτευξη μιας κακής συμφωνίας. Μια κακή συμφωνία αυτή τη στιγμή είναι ό,τι χειρότερο για την Ελλάδα. Λέγοντας κακή συμφωνία, εννοώ μια συμφωνία με την οποία οι θεσμοί θα βάλουν νερό στο κρασί τους και δεν θα πιέσουν στη λύση του σημαντικότερου προβλήματος της Ελλάδας, που δεν είναι άλλο από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της.
Εάν επιτευχθεί μια τέτοιου είδους συμφωνία θα οδηγηθούμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε ακόμη μεγαλύτερο αδιέξοδο, λόγω του ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να μην εφαρμόσουμε τη συμφωνία (κάποιοι τα βάζανε στο συρτάρι). Το είδαμε και στο πρόσφατο παρελθόν με κυβέρνηση Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου. Μια κυβέρνηση ΣYPIZA έχει επιπλέον λόγο να μην εφαρμόσει τη συμφωνία λόγω σύγκρουσης με τα πιστεύω τους. Επιπλέον θα θεωρούσα εγκληματικό και από την πλευρά των θεσμών να επιδιώξουν μια τέτοιου είδους συμφωνία, απλά για να την κλείσουν, χωρίς να επιδιώκουν τη λύση του προβλήματος. Κατά τη γνώμη μου το ασφαλιστικό είναι μη βιώσιμο και πρέπει να πιέσουν στη μείωση των συντάξεων, ο δημόσιος τομέας πρέπει να περιοριστεί μέσω κλεισίματος άχρηστων οργανισμών και επιτάχυνσης των αποκρατικοποιήσεων, τα εργασιακά σε μεγάλο βαθμό έχουν λυθεί, η φοροδιαφυγή μπορεί να περιοριστεί κάνοντας καθολική χρήση χρεωστικών-πιστωτικών καρτών σε όλη την επικράτεια (π.χ. Ν. Κορέα), προώθηση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας με μείωση της γραφειοκρατίας, σταδιακή μείωση της φορολογίας, σταθερό φορολογικό καθεστώς, αναθεώρηση του Συντάγματος.
Τα ανωτέρω είναι τα βασικά χωρίς να είναι τα μόνα που πρέπει να αλλάξουμε. Αυτά όμως δεν μπορούν να αλλάξουν σε ομαλές συνθήκες (και όμως είναι ομαλές), διότι ο ελληνικός λαός έμαθε να ζει πάνω από τις δυνάμεις του για 40 χρόνια και δεν μπορεί να το απαρνηθεί.
Εδώ πρέπει να σημειώσω κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις: 1) Οι Eλληνες θέλουν παραμονή στο ευρώ άνω του 60%. 2) Οι θεσμοί δεν πρέπει να είναι αυτοί που θα τραβήξουν το χαλί έως το τέλος Ιουνίου. 3) Στους Eλληνες πρέπει να ζητηθεί εάν θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ, μέσω δημοψηφίσματος, επί ψηφισμένου νομοσχεδίου όπως προβλέπει το Σύνταγμα. 4) Αυτό το διάστημα θα πρέπει να υπάρχει περιορισμός κεφαλαίων.
Κλείνοντας, οι Eλληνες θα αποφασίσουν τι πραγματικά θέλουν για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους, έχοντας πάρει μια μικρή γεύση της πραγματικότητας. Εάν επιλέξουμε το ευρώ, η Ελλάδα θα μπει σε μια βιώσιμη τροχιά ανάπτυξης, χωρίς οι πολιτικοί να μπορούν να φέρουν αντίθετη άποψη. Εάν επιλέξουμε το εθνικό μας νόμισμα, θα πρέπει να κινηθούμε συντεταγμένα προς την έξοδο.
Σπυρος Τομαρας
Διευκρίνιση
Κύριε διευθυντά
Την 17 Μαΐου 2015 η έγκριτη εφημερίδα «Καθημερινή» στο δημοσίευμα «Το ταμείο… ρουσφετιών που πέρασε στην ιστορία» του δημοσιογράφου κ. Γεωργίου Λιάλιου αναφέρεται και στην Ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου.
Πράγματι λάβαμε, επακριβώς, τα ποσά των 249.960 και 278.738 ευρώ με τα οποία αντιστοίχως αποπερατώθηκαν και λειτούργησαν η «Νηστικάκειος Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων Ατόμων» και ο Μητροπολιτικός μας Ναός.
Θα θέλαμε όμως να σας γνωρίσουμε ότι για τη χρηστή και νόμιμη διαχείριση των παραπάνω χρημάτων δύνανται οι αρμόδιοι να ελέγξουν τα οικονομικά της Μητροπόλεώς μας.
Ο Μητροπολίτης † O Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρεας – Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό
Κύριε διευθυντά
Με την παρούσα επιστολή μου θέλω να επιστρέψω την προσβολή του υπουργού Εσωτερικών κ. Νίκου Βούτση προς τον κλάδο των εργαζομένων στον τομέα της σίτισης, με τον οποίον συνδέομαι επαγγελματικά και συναισθηματικά για τέσσερις δεκαετίες. Εχω, δηλ. τα εχέγγυα να γνωρίζω εκ των έσω τον χαρακτήρα, την ποιότητα, τον επαγγελματισμό και την οικονομική προσφορά προς τον τόπο όλων εκείνων των υπερήφανων συναδέλφων που προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, τονίζοντας, ιδίως, την τουριστική υπεροχή της Ελλάδος.
Ακούγεται συχνά από επίσημα χείλη ότι ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Αυτή η «ατμομηχανή», για να λειτουργήσει, πλέον του φυσικού περιβάλλοντος, του ιστορικού παρελθόντος, των μνημείων και μουσείων, των μέσων συγκοινωνίας, των τεχνικών υποδομών (ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα, μαρίνες κ.ά.), έχει ανάγκη από ανθρώπινα χέρια. Χρειάζεται ξενοδοχειακούς υπαλλήλους, οδηγούς, συντηρητές, κηπουρούς, οικονόμους, προσωπικό επιμέλειας και καθαριότητας και, βεβαίως, συναδέλφους στους δύο βασικούς παράγοντες της σίτισης: μαγείρους (και απαραιτήτως λαντζέρηδες) και σερβιτόρους. Μάγειροι και μαγείρισσες του πρωινού, του lunch και του dinner, της «ζεστής» και της «κρύας» κουζίνας, βοηθοί, μαθητευόμενοι και κατά περίπτωση «έξτρα χέρια» έχουν την ευθύνη να προετοιμάσουν την τροφή των πελατών (γηγενών και τουριστών), να καλύπτουν σωστά τη ροή των εδεσμάτων και να στέλνουν προς τους χώρους της τραπεζαρίας περίτεχνα πιάτα με νόστιμο φαγητό. Από την κουζίνα ώς την τραπεζαρία υπάρχει μια απόσταση. Ποιος την καλύπτει για να φτάσει στον καλεσμένο της ταβέρνας και του ρεστοράν; «Δρομέας» της σίτισης είναι το «γκαρσόνι της Ευρώπης», αναμηρυκάζει το λεχθέν το 1981 από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, πανομοιότυπο μειωτικό για τον ευγενικό και αποτελεσματικό, «μπάτσελορ» ή οικογενειάρχη, υποστήλωμα της τουριστικής Ελλάδας, ο κ. Βούτσης. Τρεισήμισι δεκαετίες αργότερα πια, ενώ η μικρή, γαλανόλευκη Ελλαδίτσα έφτασε σήμερα να υποδέχεται, ως οικοδέσποινα, 24 εκατομμύρια ξένους επισκέπτες, οι δήθεν διασώστες του εργαζόμενου μόχθου δεν αποβάλλουν την προσβλητική ρετσινιά: «Δεν θα γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης». Υπενθυμίζω, με όλο τον σεβασμό στον υπουργικό θώκο του κ. Βούτση, ότι ο σερβιτόρος και η σερβιτόρα («τα γκαρσόνια της Ευρώπης») αποτελούν υποδομή, υποστήλωμα, στέρεη βάση του τουριστικού προϊόντος. Εκτελούν καθήκοντα «δρομέα» από την κουζίνα ώς την τραπεζαρία για να σερβίρουν τους πελάτες, να καλύψουν τις ανάγκες ενός γεύματος, να (ξανα)γεμίσουν τα ποτήρια με κρασί (εδώ ενισχύουν την ελληνική οινοποιία), να δώσουν εξηγήσεις και πληροφορίες για την ελληνική κουζίνα, τα προϊόντα μας: το λάδι, τις ελιές, τα σύκα, τα αιγινήτικα φιστίκια, το τσίπουρο, το ούζο, τη μαστίχα, τη φέτα κ.λπ., κ.λπ.
Ο Ελληνας σερβιτόρος, «το γκαρσόνι της Ελλάδας», είναι πέρα από τον ρόλο που επωμίζεται να εξυπηρετήσει τον πελάτη (συμπατριώτη ή ξένο) στη διάρκεια του φαγητού, μπορεί να θεωρηθεί «πρεσβευτής» ή «διπλωμάτης» της Πολιτείας καθώς γίνεται «ξεναγός» και «διερμηνέας» του ελληνικού ονόματος. Κλείνοντας, εν ονόματι του Ελληνα και της Ελληνίδας, που εργάζονται και ιδρώνουν τη στολή τους προς όφελος του εαυτού τους και της οικονομίας του τόπου, θα παρακαλούσα τον κ. υπουργό να ανασκευάσει, με μια νέα του δήλωση, την προηγηθείσα, ξεθωριασμένη, προσβολή του. Οι πολιτικοί γενικώς και οι κυβερνώντες ειδικώς ας έχουν κατά νου το σύγχρονο ρητό: «Ενας σερβιτόρος μπορεί να γίνει καλός πολιτικός, ενώ ένας πολιτικός δεν μπορεί να γίνει καλός σερβιτόρος».
Γωγω Νικολοπουλου-Καλφογλου, Executive Chef –Μάδαινα, Μεσσηνίας