Κύριε διευθυντά
Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει πολλή συζήτηση σχετικά με τη σύγχρονη ελληνική. Ο κύριος Τ. Θεοδωρόπουλος αλλά και άλλοι όπως οι κύριοι Α. Ταχιάος, Β. Γιαννόπουλος έχουν εκφράσει διάφορες σκέψεις (να επιστρέφαμε ίσως στην καθαρεύουσα, το μονοτονικό οδήγησε στη γλωσσική αμνησία, να ξαναγίνεται χρήση της δοτικής και του απαρεμφάτου). Ομως κάθε γλώσσα εξελίσσεται σύμφωνα με τη δική της δυναμική, δεν εκβιάζεται και δεν γυρίζει πίσω.
Δυστυχώς η δική μας γλώσσα πάσχει σοβαρά από την αδιαφορία, την απροσεξία ή και την άγνοια των γραφόντων. Πρόσφατα διάβασα στην εφημερίδα σας: το άπλετο χιούμορ της Ελένης Βλάχου, των κατεπειγόντων διαδικασιών.
Το τι ακούγεται πια στην τηλεόραση είναι απερίγραπτο. Πρόκειται για πραγματικά γλωσσικά τέρατα. Μικρό δείγμα αποτελούν τα: η πλήρη απόδοση, η υπάρχων βεβαίωση, η θερμοκρασία υπό του μηδενός, το αυτοκίνητο είχε πλυθεί εξονυχιστικά, θα του επιδαψιλεύσουν μεγάλη ποινή, ο Μπαν Κι Μπουν αποδεκάτισε τον υπουργό του!
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε οι γράφοντες να ξεφυλλίσουν τη γραμματική τους και μήπως οι σχολές δημοσιογραφίας θα έπρεπε να επιμένουν στο να μιλούν οι δημοσιογράφοι απλά, να μην προσπαθούν να εντυπωσιάσουν και κυρίως να είναι σίγουροι για το νόημα των λέξεων που χρησιμοποιούν;
Ελενη Γκερτσου
Φιλόλογος