Kύριε διευθυντά
Σε όλες τις συζητήσεις που διεξάγονται δημόσια αυτό τον καιρό με αφορμή την ανάδειξη νέου προέδρου στη Ν.Δ., έχει καταφανεί η απουσία ιδεολογικής βάσης και στοχεύσεων αυτού του κόμματος. Η κοινωνική μερίδα που αντιπροσωπεύεται από τα προτάγματα της ελεύθερης σκέψης και οικονομίας, του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της συνεργατικής θεώρησης δεν έχει σαφώς αποκρυσταλλωμένο αποτύπωμα και έρμα, όχι μόνο τώρα, αλλά, θα έλεγα, σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιχείρησε μετά το 1974 να δώσει με τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό ιδεολογική φόρμα στη νικήτρια παράταξη του Εμφυλίου. Η σταδιακή πασοκοποίηση μετά το 1985 της Ν.Δ. εξαφάνισε γρήγορα την απόπειρα απόκτησης ταυτότητας του δημιουργικού φιλελεύθερου σώματος. Στα 30 χρόνια που παρήλθαν έκτοτε, δεν εισέρευσε κανένας άνεμος μοντέρνας σκέψης και σύνδεσης με την εθνική ρίζα στο κόμμα που εναλλασσόταν στην εξουσία. Παρελαύνουν σήμερα από δημόσια βήματα φθαρμένα και νεότερα στελέχη της Ν.Δ. αναμασώντας πεπαλαιωμένες ρητορείες, κενολογίες και στείρες ποδοσφαιρικές αντιμαχίες. Eνα ηγετικό πολιτικό προσωπικό που δεν έχει μελετήσει τα σύγχρονα ρεύματα, τις απαιτήσεις των καιρών και εξακολουθεί να στριφογυρνάει σε άγονες πεπατημένες. Στον τωρινό δυτικό κόσμο, μια σειρά διανοητές χαράσσουν δρόμους για βελτιώσεις της κοινωνίας μας. Σίγουρα, κάποιοι από αυτούς προάγουν το τεχνογιάπικο μοντέλο. Υπάρχουν όμως και υγιή, σφριγηλά μυαλά, που δίνουν λύσεις σε τρέχοντα ερωτήματα και αδιέξοδα. Από την άλλη, η πνευματική ζωή τούτου του τόπου παρέχει σε κάθε ανοιχτόμυαλο μελετητή της τον οπλισμό για έναν δυναμικό, πατριωτικό λόγο. Τίποτε από όλα αυτά δεν απαντάται στην πελαγοδρομία των επίδοξων ηγετών και προβεβλημένων στελεχών της Ν.Δ. Eνα επαναλαμβανόμενο σύνολο ρηχών κλισέ έχει καθηλωθεί στη φρασεολογία και στους εγκεφάλους τους. Ούτε κουβέντα για παραγωγική (όχι μεταπρατική) οικονομία, οράματα ανασυγκρότησης, σαρωτικής επέλασης της τεχνολογίας, ανάδειξης καθοδηγητικά των λαμπερών στοιχείων του χθες μας. Δίπλα σε αυτήν τη φανερή έλλειψη στρατηγικών σχεδιασμών της λεγόμενης συντηρητικής παράταξης (που μάλλον μεταφράζεται σε μπλοκάρισμα νέων αντιλήψεων και ανθρώπων από αναχρονιστικές δοξασίες, νεποτισμό και ανεπάρκεια παραγωγής κάτι παραπάνω από το βόλεμα και το τετριμμένο), αν τοποθετήσουμε τον καλπάζοντα λαϊκισμό, την αγκυλωμένη και εντελώς παρωχημένη θεώρηση της λεγόμενης αριστεράς (άλλη πονεμένη ιστορία…) βρισκόμαστε αμήχανοι μπροστά στο ζοφερό ανησυχητικό παρόν μας, που μας οδηγεί στο περιθώριο της Ευρώπης.
Γιαννης Βασ. Πεππας – Φιλόλογος
Τα «κόκκινα» δάνεια
Kύριε διευθυντά
Καθημερινά στα ΜΜΕ ακούμε και βλέπουμε δεκάδες δημοσιογράφους, ειδικούς, δικηγόρους κ.λπ. να φωτίζουν, να αναλύουν και να προτείνουν λύσεις στην κυβέρνηση και στους θεσμούς (πρώην τρόικα, τώρα κουαρτέτο) για το τεράστιο θέμα των «κόκκινων» δανείων. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι «φιλεύσπλαχνοι» καταλήγουν στο συμπέρασμα να χαριστούν τα χρέη στους «κακομοίρηδες» συμπολίτες μας.
Σ’ όλους αυτούς τους υποκριτές και φιλεύσπλαχνους, που είτε από άγνοια είτε από πρόθεση προτείνουν αυτές τις λύσεις της «σεισάχθειας», εμείς απαντάμε: κανένα χρέος δεν χαρίζεται. Γιατί όποιο χρέος χαρίζεται, πέφτει κατευθείαν στις πλάτες όλων των Ελλήνων.
Δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης το όριο των 100.000 ή των 200.000 της αντικειμενικής αξίας κάτω από το οποίο κάποιος προστατεύεται ή όχι. Μοναδικό κριτήριο για την όποια προστασία πρέπει να είναι η πραγματική δυνατότητα του κάθε δανειολήπτη και τίποτε άλλο.
Επίσης δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ένας που δεν πήρε σπίτι με δάνειο και μένει στο νοίκι πρέπει να πληρώνει ανελλιπώς, αυτός και το παιδί του, τα επόμενα 50 χρόνια το νοίκι του, χωρίς στο τέλος να του μένει ένα σπίτι. Και γιατί κάποιος που πήρε ένα «ιδιόκτητο σπίτι» με δάνειο και τελικά δεν θα πληρώσει τίποτε, μένει επίσης 50 χρόνια χωρίς να πληρώνει ούτε αυτός, ούτε ο γιος του ένα ευρώ και, στο τέλος, θα έχουν και ένα σπίτι για τους απογόνους τους! Δηλαδή ο ένας πληρώνει 50x12x400= 240.000 ευρώ χωρίς να έχει σπίτι στο τέλος και ο έτερος ο πονηρός θα έχει πληρώσει 0 ευρώ και στο τέλος θα έχει αφήσει και ένα σπίτι στον εγγονό του. Αν αυτό λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη, τότε πώς λέγεται η απόλυτη ακραία κοινωνική αδικία!! Τα λεφτά των τραπεζών, αγαπητοί συνέλληνες, δεν είναι των τραπεζιτών, είναι λεφτά όλων των Ελλήνων καταθετών, του εργάτη, του συνταξιούχου, του μικροεπαγγελματία, του δημόσιου υπάλληλου κ.λπ. Aρα, χαρίζοντας χρέος σημαίνει ότι αυτοί που έβαλαν τις αποταμιεύσεις τους σαν καταθέτες θα τις χάσουν. Μα δεν θα χάσουν, απαντούν κάποιοι, αφού υπάρχει προστασία. Oμως η αλήθεια είναι ότι η προστασία αυτή κοστίζει και κοστίζει ακριβά. Για να μην «κουρευτούν» λοιπόν οι καταθέσεις στις τράπεζες, έχουν γίνει 2-3 ανακεφαλαιοποιήσεις και «τρέχει» και η τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρεμπιπτόντως διατυμπάνιζε ότι οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν και ότι ήταν καλά ανακεφαλαιοποιημένες. Oμως, έφτασαν επτά-οκτώ μήνες αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής του, για να βρεθούν και πάλι στον γκρεμό. Για να λέμε όμως τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος, δηλαδή ο κάθε Ελληνας πολίτης χρεώθηκε με 50 δισ. ευρώ και ήδη θα χρειαστούν άλλα 15 δισ., συνολικά δηλαδή γύρω στα 65 δισ.
Αυτά τα χρήματα θα κληθούν να τα πληρώσουν μέσα από τους φόρους τους όλοι οι Eλληνες πολίτες (δηλαδή κάθε οικογένεια θα πληρώσει 12.500 ευρώ περίπου), που δεν χρεώθηκαν, που δεν πήραν δικό τους σπίτι και μένουν στο νοίκι, που ανελλιπώς πληρώνουν γιατί αλλιώς θα βρεθούν στον δρόμο, που δεν ρίσκαραν παίρνοντας επιχειρηματικά δάνεια, που δεν πήραν δεκάδες πιστωτικές κάρτες, για να ζουν και να σπαταλούν πάνω από τις δυνατότητές τους. Θα τα πληρώσουν επίσης όλοι οι Eλληνες, που πήραν δάνεια και σαν καλοί πολίτες (κοινώς τα κορόιδα) πήγαν και τα πλήρωσαν μέχρι κεραίας ή τα πληρώνουν και θα συνεχίσουν να τα πληρώνουν, στερώντας το ψωμί από τα παιδιά τους, γιατί θέλουν να είναι αξιοπρεπείς στην κοινωνία. Επειδή το κίνημα «δεν πληρώνω» που ξεκίνησε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Βαλαβάνη και σια), έχει διαβρώσει επικίνδυνα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Επειδή πάρα πολλοί πονηροί, κρυπτόμενοι πίσω από την κρίση και απο αρκετούς ευρισκόμενους σε δεινή οικονομική θέση συμπατριώτες μας, παριστάνουν τους ανήμπορους και πίνουν στην υγεία των κορόιδων, δηλαδή των υπόλοιπων Ελλήνων.
Εμείς προτείνουμε απλά: κανένα δάνειο δεν χαρίζεται. Oλα τα δάνεια επιμηκύνονται και πάνε σε βάθος χρόνου, όπως εξάλλου θα γίνει και με το εθνικό μας χρέος. Οι δόσεις γίνονται τέτοιες που να αντιστοιχούν στο ύψος του ενοικίου του σπιτιού τους και που να μπορούν να τις πληρώνουν οι οφειλέτες. Τα δάνεια συνεχίζουν να πληρώνουν οι κληρονόμοι εφόσον κληρονομούν σπίτια, μαγαζιά, εργοστάσια κ.λπ.
Αλληλεγγύη ναι σε αυτούς που πράγματι έχουν ανάγκη και όχι στα λαμόγια του «κινήματος δεν πληρώνω».
Γεωργιος Κομνηνος – Οικονομολόγος
Μιλτιαδης Γιοβανοπουλος – Δικηγόρος
Το πρόγραμμα «Φράσις»
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με το δημοσίευμα της κ. Ολγας Σελλά, με τίτλο «Φράσις και Κάφκα» («Κ», 3.11.15), ότι το ελληνικό κράτος οφείλει χρήματα σε ξένους μεταφραστές βιβλίων Ελλήνων συγγραφέων, οι οποίοι ανέλαβαν τη σχετική εργασία κατόπιν επισήμου συμβολαίου με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), επιτρέψτε μου να σημειώσω τα παρακάτω: Το τελευταίο υπό τον κ. Ν. Ζωρογιαννίδη Δ.Σ. του αναίτια διαλυθέντος ΕΚΕΒΙ με επανειλημμένα έγγραφα προς τους τότε υπουργούς Πολιτισμού (κ. Κ. Τζαβάρα και Π. Παναγιωτόπουλο) είχε αναφέρει τη ρητή υποχρέωση που είχε κληρονομηθεί από προηγούμενες διοικήσεις για πληρωμή των ξένων μεταφραστών. Το συνολικό ποσό ανέρχεται, αν θυμάμαι καλά, σε 25.000 ευρώ. Είχαν τότε εισπράξει επίσημες διαβεβαιώσεις ότι θα καταβληθεί το αναγκαίο ποσό για να μην εμφανιζόμαστε ως ασυνεπείς στα μάτια των ξένων. Επιπλέον, μας είχε ζητηθεί να ανασυστήσουμε τη σχετική επιτροπή επιλογής και ως τούτου συγκροτήσαμε νέα υπό τον πρέσβη ε.τ. λογοτέχνη κ. Κ. Βάσση. Οι υποσχέσεις δεν εκπληρώθηκαν ποτέ! Κατά δε τη μεταφορά των δραστηριοτήτων του ΕΚΕΒΙ στο Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού επιστήσαμε την προσοχή των διοικούντων γι’ αυτή την οφειλή τιμής.
Διονυσης Κ. Μαγκλιβερας – Τελευταίος αντιπρόεδρος – διευθύνων (άμισθα – εθελοντικά το ΕΚΕΒΙ)