Kύριε διευθυντά
Απάντηση στο άρθρο «γνώμης» του κ. Στάγκου της 11/02/2016, «Η πλήρης διάλυση του παντός». Το άρθρο σας είναι συνδυασμένο προϊόν άγνοιας και κακής πληροφόρησης και μιας ιδιαζόντως εκλεκτικής αντίληψης περί ανομίας.
Aγνοια και κακή πληροφόρηση.
Πρώτον, οι τότε κινητοποιήσεις στα διόδια δεν έκλειναν τα διόδια, όπως ψευδώς αναφέρετε, αλλά τα άνοιγαν. Συνεπώς δεν παρακώλυαν τις συγκοινωνίες. Δεύτερον, αναφέρετε πως ο υπουργός Χρήστος Σπίρτζης «δεν γνώριζε τους κατηγορουμένους, όπως είπε». Πού το βρήκατε αυτό, κ. Στάγκο; Γιατί τέτοια αδιαφορία για τη σωστή πληροφόρηση των αναγνωστών σας; Τρίτον, δεν επρόκειτο για κάποιο μειοψηφικό «περιβόητο κίνημα “Δεν πληρώνω”» όπως από κακή πληροφόρηση αναφέρετε, αλλά για μια πάνδημη κινητοποίηση μεγάλου μέρους των τοπικών κοινωνιών και των θεσμικών τους φορέων, συμπεριλαμβανομένων των δήμων, για ένα συγκεκριμένο ζήτημα.
Τέταρτον, η βασική σας άγνοια, κ. Στάγκο, είναι ακριβώς το συγκεκριμένο ζήτημα, η αιτία των κινητοποιήσεων, που εμφανώς αγνοείτε. Η αιτία είναι ότι ένας κάτοικος για να φύγει και να επιστρέψει στο σπίτι του έφτασε να πρέπει να καταβάλει 6,60 ευρώ κόστος διέλευσης. Αν το κάνει δύο φορές μέσα στη μέρα, το ποσό ανεβαίνει στα 13,20 ευρώ κ.ο.κ. Αυτό σημαίνει 1-2 ημερομίσθια την εβδομάδα και έως δύο μισθούς τον χρόνο για ένα χαμηλόμισθο, μόνο και μόνο για να φεύγει από το χωριό του. Προφανώς, αυτή η βασική πραγματολογική λεπτομέρεια σας διαφεύγει, κ. Στάγκο.
Εκλεκτική αντίληψη περί ανομίας.
Στη χώρα μας, κ. Στάγκο, υπάρχει πράγματι εκτεταμένο καθεστώς ανομίας και ατιμωρησίας.
Απαιτείται όμως μεγάλη δόση εκλεκτικισμού για να βλέπετε αυτήν την ανομία σε μια καθ’ όλα δίκαιη κινητοποίηση κατοίκων για τα διόδια, όπου απλώς ανοίγουν τις μπάρες για λίγες ώρες.
Ενώ δεν βλέπετε ανομία στη συστηματική μεγάλη φοροδιαφυγή, στο καθεστώς λειτουργίας των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών χωρίς άδεια, στα διάφορα «πολιτικά» θαλασσοδάνεια, στην ατιμωρησία των «ισχυρών» και άλλα πολλά, που για πρώτη φορά μια κυβέρνηση θέτει στο στόχαστρο. Αν πραγματικά θέλατε να στηλιτεύσετε τους υπερασπιστές της ανομίας, θα είχατε ξεκινήσει από τους πολιτικούς μας αντιπάλους, κ. Στάγκο.
Μάλλον ο στόχος του σημειώματος ήταν να καταλήξετε στο ότι με την υπεράσπιση των διωκόμενων «ακυρώνεται η επίκληση των νόμων από την Oλγα Γεροβασίλη προκειμένου να μην επιτραπεί η κάθοδος των αγροτών με τρακτέρ στην Αθήνα».
Δηλαδή, επειδή υπερασπιστήκαμε μια δίκαιη, ειρηνική κινητοποίηση, δεν έχουμε το δικαίωμα να θεωρούμε καταχρηστική την κάθοδο με τρακτέρ στο κέντρο της Αθήνας, και ίσως δεν έχουμε ούτε το δικαίωμα να δώσουμε τέρμα στην ανομία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.
Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει…
Χρηστος Σπιρτζης, Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Γιωργοσ Τσιπρας – Γ.Γ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, υπουργείου Εξωτερικών
Απάντηση
Είναι φανερό ότι και η απάντησή σας εντάσσεται στο πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής την οποία υπηρετείτε. Τα περαιτέρω σχόλια είναι, λοιπόν, περιττά και επιμένω στις απόψεις μου.
Aγγελος Σταγκος
Oψιμη αναφορά για την Oλγα Τσακατίκα
Κύριε διευθυντά
Στην ποικιλία των αναφορών για τον Κ. Δεσποτόπουλο, ο οποίος υπήρξε από τις αξιόλογες πνευματικές οντότητες στην ελληνική κοινωνία, θα ήθελα να συμβάλω και με τη δική μου μικρή αλλά άμεση εμπειρία. Αναφέρομαι στην ενάργεια του πνεύματός του, χάρη στην οποία διοχέτευε με αξιοθαύμαστη καθαρότητα τις απέραντες γνώσεις του σε κάθε του συζήτηση.
Είχα το προνόμιο να τον γνωρίσω προσωπικά σε σποραδικές συναντήσεις χάρη στη σύζυγό του Oλγα Τσακατίκα, η οποία ήταν εξαδέλφη της μητέρας μου, Κ. Παπανάνου-Δουφεξοπούλου. Στη μνήμη της Oλγας Τσακατίκα –την οποία μνημόνευσε και από τη στήλη της η κ. Ελένη Μπίστικα– οφείλω καθυστερημένα να εκφράσω ευχαριστίες για τις ευκαιρίες που μου έδωσε να αποκτήσω άμεση αντίληψη για τον Κ. Δεσποτόπουλο.
Η Oλγα Τσακατίκα υπήρξε μια κυρία με εκλεκτικότητα και επιλεκτικότητα. Η συμπόρευση στη ζωή την οποία αποφάσισαν άπό κοινού σε ώριμη ηλικία, θεμελιώθηκε στον αλληλοσεβασμό, στην αλληλοσυμπλήρωση των προσωπικοτήτων τους και στην αποφυγή και των δύο από κάθε ευτέλεια. Χάρη στη θεία μου Oλγα Τσακατίκα είχα το προνόμιο να προσκληθώ στην ομιλία του ως νέου μέλους της Ακαδημίας τη δεκαετία του 1980, να θαυμάσω σε λίγες ίδιωτικές αλλά ουσιαστικές συγγενικές σχέσεις τη ροή και το περιεχόμενο του λόγου του. Ανεξάρτητα από το θεματικό περιεχόμενο κάθε συζήτησης, ο Κ. Δεσποτόπουλος διέθετε άφθονο χάρισμα να διαφεύγει από το προσωπικό πλαίσιο και να διατυπώνει τη ροή της σκέψης του ή τις γλαφυρές μνήμες του συνδυάζοντας τεκμηριωμένες αναφορές στη φιλοσοφία, στην ιστορία και στον πλούτο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Διέθετε, δε, απίστευτη μνήμη! Η επιλογή του ως υπουργού Παιδείας στην κυβέρνηση Ζολώτα είχε ένα συμβολισμό ο οποίος ξεπερνούσε τα στενό χρονικό πλαίσιο της θητείας του και ο οποίος δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον!
Ακόμη, χάρη στην «Καθημερινή» είχα ευκαιρία να παρακολουθώ ως αναγνώστρια τις παρεμβάσεις ή τις διηγήσεις του και κάθε φορά να εντυπωσιάζομαι από την καθαρότητα της σκέψης του, την οποία διετήρησε έως το τέλος της ζωής του. Εκτός από το όψιμο «ευχαριστώ» στη μνήμη της Oλγας Τσακατίκα, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο για την προσωπικότητα του εκλιπόντος. Ανήκε στη μειονότητα των φιλοσοφούντων στους οποίους οι αρχαίοι κατέτασσαν τους ελαχίστους των οποίων το περιεχόμενο του λόγου των ήταν έξω από τη σφαίρα του προσωπικού ή του σχολιασμού των άλλων.
Μαιρη Γ. Δουφεξοπουλου
Η εκδίκηση της Ιστορίας
Kύριε διευθυντά
Το κομματικό και πελατειακό κράτος έχει λαμπρό παρελθόν στον τόπο μας, αλλά αυτό που ζούμε σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Εννοώ ότι η κυβέρνηση μεθοδεύει συστηματικά τον έλεγχο των θεσμών, των αρχών και των φορέων που αποτελούν πυλώνες και κύτταρα των δημοκρατικών ελευθεριών. Το πράττει, μεταξύ των άλλων, με παρεμβάσεις στην εκπαίδευση (δευτεροβάθμια και ανώτατη), στη δικαιοσύνη και στις ανεξάρτητες αρχές. Πιο πρόσφατα παραδείγματα το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ο έλεγχος της πληροφόρησης είναι από τους στρατηγικούς στόχους της κυβέρνησης με στόχο, σε αυτή τη φάση, τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ξεκίνησαν με την επανασύσταση της δημόσιας τηλεόρασης ως φορέα κυβερνητικής προπαγάνδας με αμαρτωλό παρελθόν και τώρα επιδιώκουν να περιορίσουν τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας σε τέσσερις και να παραχωρήσουν τις άδειες σε πρόσωπα της αρεσκείας τους. Επικαλούνται προσχηματικά τη διαπλοκή, ενώ κατά βάθος προωθούν τη δική τους διαπλοκή.
Το πρώτο μέτρο κάθε απολυταρχικού καθεστώτος υπήρξε και παραμένει η καταστολή της πληροφόρησης. Η (τέως) αυθεντική Αριστερά εξελέγη βέβαια με την ψήφο του ελληνικού λαού, αλλά ο ολοκληρωτισμός βρίσκεται στο DNA της, γιατί μόνον έτσι μπορεί να επιβάλει το μακροπρόθεσμο οραματικό της πρόγραμμα.
Το εγχείρημα είναι προορισμένο να αποτύχει, για τρεις λόγους. Πρώτον, γιατί είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να παρακάμψουν όλα τα θεσμικά αναχώματα. Ελέγχουν οριακά το κοινοβούλιο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτούνται αυξημένες πλειοψηφίες, και κυρίως δεν ελέγχουν το Συμβούλιο της Επικρατείας, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν. Δεύτερον, γιατί η κυβέρνηση έχει ήδη απαρνηθεί στην πράξη το αριστερό της προσωπείο, δηλαδή το κοινωνικό και οικονομικό της πρόγραμμα και κατά συνέπεια δεν έχει τίποτα να προβάλει ως αντιστάθμισμα, ως φύλλο συκής, για την επιδιωκόμενη κατάλυση των συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.
Και τρίτον, γιατί με τέτοιες μεθοδεύσεις δύσκολα θα μακροημερεύσουν: η Ιστορία αργά ή γρήγορα εκδικείται τις (κρυπτο-) απολυταρχικές κυβερνήσεις και τις γκρεμίζει από την εξουσία.
Mιχαηλ Πασχαλης, Oμότιμος Kαθηγητής Kλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Kρήτης, Tμήμα Φιλολογίας – Pέθυμνο