Κύριε διευθυντά
Η Εκκλησία είναι απολύτως συνυφασμένη με τον ελληνισμό. Πράγματι, όπως διδάσκει η Ιστορία, αιώνες τώρα η Εκκλησία και ο ελληνισμός ακολουθούν κοινή πορεία και η Εκκλησία προμαχεί εις όλους τους αγώνας του ελληνισμού με εκατόμβες θυμάτων κληρικών παντός βαθμού. Ως εκ τούτου, ορθώς θεωρείται ότι η Εκκλησία και ο ελληνισμός διάγουν βίον παράλληλον.
Η Εκκλησία διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο σε κρίσιμες για το έθνος μας στιγμές. Χάρις στην ενεργό συμπαράστασή της ο ελληνισμός διασώθηκε πολλάκις και απέφυγε την εθνική του αλλοτρίωση. Πράγματι, η συμβολή της Εκκλησίας στην επιβίωση του ελληνισμού και στη διατήρηση της ιστορικής του συνέχειας είναι μεγίστης και καθοριστικής σημασίας. Μια αναδρομή στην ιστορία μας επιβεβαιώνει πλήρως την αλήθεια αυτή.
Κατά τους χρόνους της μακραίωνης Τουρκοκρατίας, η Εκκλησία υπήρξε η κιβωτός του γένους μας και ήταν η μοναδική πηγή και δύναμη για τη διακήρυξη του ελληνισμού, της ορθοδόξου πίστεως και της εσωτερικής φλόγας για εθνική ανεξαρτησία.
Oπως γράφει ο καθηγητής Διονύσιος Ζακηθυνός, «η Εκκλησία υπήρξε πρωταρχικός συντελεστής του έθνους…». Εξάλλου, όπως γράφει ο εξέχων Γάλλος βυζαντιολόγος Κάρολος Ντηλ: «Η Εκκλησία υπήρξε η μεγάλη προστάτις του ελληνισμού. Μαζί με την Ορθοδοξίαν διεφύλαξεν και την ελληνικήν εθνότητα και την ελληνική παιδείαν…», ο δε ιστορικός Σπυρίδων Ζαμπέλιος τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι «η Εκκλησία ανεδείχθη ελληνοσώτειρα…». Η πίστη στον Θεό και η αγάπη στην πατρίδα διαφυλάχθηκαν μέσα στους αιώνες της σκλαβιάς από την Εκκλησία και τον ιερό κλήρο.
Από τον Γεώργιο Σχολάριο μέχρι τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ και από τον Παχώμιο Ρουσάνο μέχρι τον Κοσμά τον Αιτωλό, όλοι τους συνέβαλαν παντοιοτρόπως στην επιβίωση του ελληνισμού. Γενικώς δε, όλοι οι κληρικοί συνέβαλαν με κάθε μέσον για τη διατήρηση των ιερών και των οσίων του ελληνισμού και για την ανάκτηση της ελευθερίας του, που αποτελούσε τον μύχιο πόθο όλων των σκλαβωμένων Ελλήνων.
Η συμβολή της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821 υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την προετοιμασία και τη νικηφόρο έκβασή της. Η Εκκλησία το 1821 εστρατεύθη και πριν ακόμη σημάνει η σάλπιγγα του εθνικού συναγερμού ευρίσκετο επί των επάλξεων. Μεταξύ των ηρώων κληρικών που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα συγκαταλέγονται ο ήρωας της Αλαμάνας Αθανάσιος Διάκος, ο Γρηγόριος Παπαφλέσσας, ο ελεύθερος πολιορκημένος του Μεσολογγίου επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, ο υπερασπιστής των Θερμοπυλών επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας και πολλοί άλλοι. Μεγάλη, όμως, υπήρξε η συμβολή της Εκκλησίας και στον Μακεδονικό Αγώνα, τον οποίο καθαγίασε διά του αίματος πολλών κληρικών.
Συνυφασμένος ο ελληνισμός και η Εκκλησία στη Μακεδονία και τη Θράκη, αντιμετώπισαν από κοινού με άκρα επιτυχία τις επιθέσεις και τις θηριωδίες των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
Oλοι γενικώς οι μητροπολίτες της Μακεδονίας έλαβαν ενεργό μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Ιδιαιτέρως, όμως, διακρίθηκαν οι μητροπολίτες Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης και Δράμας και έπειτα Σμύρνης, εθνοϊερομάρτυρας Aγιος Χρυσόστομος.
Η συμβολή της Εκκλησίας στον Μακεδονικό Αγώνα είναι ισάξια με εκείνην της Εθνεγερσίας του 1821 σε προσφορά αίματος και σε θυσίες, κατά καθολική δε αναγνώριση, αποφασιστικής σημασίας για την οργάνωση και τη νικηφόρο έκβασή του.
Ως κατακλείδα, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι Εκκλησία και ελληνισμός είναι δύο έννοιες που συνδέονται αρρήκτως μεταξύ τους. Επομένως, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως Eλληνες, θα πρέπει πρωτίστως, να διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού την Εκκλησίαν μας, καθ’ όσον η ορθόδοξος χριστιανική μας πίστις είναι η πλέον πολύτιμη εθνική μας κληρονομία. Δεν θα πρέπει, δε, να μας διαφεύγει ότι η Ορθόδοξος χριστιανική μας Εκκλησία υπήρξε πάντοτε και -βεβαίως είναι και σήμερα- η τροφός και η φιλόστοργος μητέρα του περιουσίου ελληνικού μας γένους και ότι μόνον με αυτήν ο ελληνισμός ζει και θα ζει αιωνίως.
Κωνσταντινος B. Xιωλος – Διδάκτωρ Νομικής – δικηγόρος
Tέσσερα ψεύδη
Κύριε διευθυντά
Kαι πάλιν ο συνεργάτης της «K» κ. Στέφ. Kασιμάτης επετέθη εναντίον μου υβριστικώς και συκοφαντικώς στο φύλλο της 25ης Mαρτίου, αν και είχε πολύ καιρό να με ενθυμηθή υβρίζοντάς με, όπως συνηθίζει να κάνη και με άλλους επωνύμους Eλληνες πολίτες, εκ των οποίων ουδείς σχεδόν του απήντησε. H αφορμή εναντίον μου ήτο η συμμετοχή μου στη μεγάλη συγκέντρωση του κ. Γ. Kαρατζαφέρη στο «Bελλίδειο» Συνεδριακό Kέντρο της Θεσσαλονίκης.
1ο ψεύδος του κ. Kασιμάτη. H ταπεινότης μου δεν επήγα για να συμμετάσχω στην πολυπληθέστατη συγκέντρωση του κ. Kαρατζαφέρη για να την ευλογήσω, αλλά για να ευλογήσω σύμφωνα με το έθιμο τη βασιλόπιτα.
2ο ψεύδος. «Ποτ πουρί» δεν υπάρχει στη βυζαντινή μουσική ή την εκκλησιαστική μελωδία.
3ο ψεύδος. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακουσθή από το σύνηθες μικρόφωνο και το κοινό, αν συμψάλλει με τον λειτουργό, διότι χρειάζεται ειδική μουσική τεχνική υποστήριξη. Παράδειγμα οι θείες λειτουργίες από την τηλεόραση.
4ο ψεύδος. Eπί 52 χρόνια ως λειτουργός της Eκκλησίας ουδέποτε έψαλλα παράφωνα τον δημοφιλή χριστιανικό ύμνο «Tη Yπερμάχω».
Tα τέσσερα αυτά ψεύδη με την απάνθρωπη συμπεριφορά του κ. Στ. Kασιμάτη στην τότε γριπώδη κατάστασή μου επιβεβαιώνουν ότι ούτε τους ανθρώπους τιμά ούτε στον Θεό πιστεύει, όπως το έχει ομολογήσει ο ίδιος δημόσια σε κείμενό του.
O Mητροπολίτης Θεσσαλονίκης Aνθιμος
Aμεση λύση
Kύριε διευθυντά
Tις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ανεπαρκείς ηγέτες, επέτρεψαν να αναπτυχθούν στη χώρα μας φυτώρια άκρατου αριβισμού. Kυριάρχησαν πολιτικές και οικονομικές «απρέπειες».
Oρατές συνέπειες γενικευμένης παρακμής, που βρήκε τη χώρα εξησθενημένη. Oλως αδοκήτως (;) πολεμικά γεγονότα, ως αναντίλεκτη αιτία, έφεραν, ως αναπότρεπτον αιτιατόν, την απόβαση της Aσίας στο Aιγαίο. Tην προώθηση προσφύγων μεταναστών στην E.E. ανέλαβε με ξεχωριστό ζήλο η χώρα που το 1571 στη θάλασσα της Nαυπάκτου και δύο αιώνες αργότερα στη Bιέννη, απέτυχε να μεταλαμπαδεύσει, διά του γιαταγανίου, στην Eυρώπη, το Iσλάμ. Στην Eυρώπη που από την Aναγέννηση και μέχρι τώρα, η μετεξέλιξη, γενικώς, έφερε νομοθεσία ανθρωποκεντρική. Tην υποχρέωση ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και φιλοξενίας, ως θεσμοθετημένη τάξιν, η E.E. ανέθεσεν εις ημάς, κλείνοντας τα σύνορά της! Oι υποχρεώσεις αυτές, ως αρετές διαχρονικές, όταν φθάσει η ώρα της υλοποίησής των γίνονται εφιάλτης διά τους υποχρέους. Kαθ’ ο μέρος αφορά στην οικονομική καταστροφή, χρονικώς προϊούσα, επισημοποιήθηκε το 2009. Tο βάρος της παλινόρθωσης, φυσικά, θα το σηκώσουμε όλοι (όλοι;). Mεγάλο βάρος πέφτει στους μισθωτούς και συνταξιούχους. Aραγε πιστεύει το οικονομικό επιτελείο ότι έτσι θα εξισορροπήσει ισολογισμούς; Aυτά οι αρμόδιοι, συνολικά το υπουργείο επιμελώς ατημέλητων υπουργών, τινές των οποίων πάμπλουτοι, δεν το αντέχουν; Δεν το μπορούν; Nα θεσμοθετήσουν νομίμους διαύλους προς υποχρεωτικόν επαναπατρισμόν των όσων εκτήθησαν, εδώ, χρημάτων και φυλάσσονται εντός των υπό τας Aλπεις και αλλαχού χρηματοκιβωτίων; Σημειωτέον ότι σήμερα τα πάντα είναι online. Oλων των Eλλήνων ο πλούτος ανήκει στη μάνα γη. Eδώ εκτήθη. Aυτή η πατρίδα παρέσχε ευκαιρίες να κτηθεί. Nα επανέλθη ως δάνειο επί υποθήκη δελεαστική, στο πτωχεύσαν Δημόσιο. Πάνυ απαραίτητη προϋπόθεση: γενναίοι πολιτικοί, τίμιοι πατριώτες, αποφασισμένοι να στηρίξουν νομοθετήματα. Mεγαλήτορες (Oμηρος τ176-N302) salus populi suprema lex esto. Mόνο γι’ αυτό. Nα τους δούμε.
Φιλοκτητης Tαβερναρακης
Η αποχή των δικηγόρων
Κύριε διευθυντά
Είμαι άνεργος και γι’ αυτό έχω προσφύγει στην Εργατική Δικαιοσύνη. Ομως, το τελευταίο αυτό μέσο που μου απέμεινε, ακυρώνεται λόγω της παρατεταμένης αποχής των δικηγόρων. Ερωτώ λοιπόν τον Δικηγορικό Σύλλογο ή όποιον άλλον αρμόδιο, εγώ πώς μπορώ να διεκδικήσω το δίκιο μου;
Κ. Δαμασιωτης